سيدو شريف ۽ ميوزم
10:15 تي مالاڪنڊ ڊويزن جي هيڊ ڪوارٽر سيدو شريف ۾ پهتاسين. سيدو شريف پهاڙن جي چوٽيءَ تي هڪ آئيڊيل شهر آهي، شهر جا رستا صاف ۽ وڻن سان ڍڪيل آهن، اسان کي سيدو شريف جي ميوزم ڏانهن وٺي هليا. اسان جون گاڏيون ميوزم جي ٻاهرين گيٽ تي رڪيون. اسان جوتا لاهي، ميوزم اندر داخل ٿياسون. هن ميوزيم جو بنياد 1963ع ۾ ملڪ جي اڳوڻي صدر ايوب خان وڌو. هن ميوزيم جا ٻه ٽي انتظامي ڪمرا آهن باقي گهڻو ڊگهو هال آهي. جيڪو ٻين حصن ۾ ورهايل آهي هن هال ۾ مهاتما ٻڌ ۽ اشوڪا اعظم جا ناياب مجسما آهن، جيڪي ڏسڻ وٽان آهن. ساڻ گنڌارا آرٽ جون ناياب مورتيون شيشن جي ڪٻٽن ۾ سجايل آهن. خاص ڪري پٺاڻ قوم جي تهذيب، رهڻ جا ڪمرا، لباس ۽ زيور، بندوقون، پستول وغيره رکيل آهن. اتي جڏهن مان پٺاڻ عورت جي مجسمي کي ڏسي رهيو هوس. ته شوڪت مغل پويان هڪل ڪري چيو منگي صاحب عورت کي ايترو غور سان نه ڏس. هيڏانهن پاسي ۾ نهار پٺاڻ تلوار ۽ بندوق ڀريو توکي ڏسي بيٺو. مون اوڏانهن نهاريو ته واقعي هڪ پٺاڻ جو مجسمو ڏمريو بيٺو هو، جيڪو پنهنجي عورت جي نگهباني ڪري رهيو هو، مون کڻي منهن ٻئي پاسي موڙي ڇڏيو، ان کان سواءِ ٻيا قيمتي مجسما شيشي جي ڪٻٽن ۾ محفوظ هئا. محمد علي ٻڌايو ته 1994ع ۾ جنرل نصيرالله بابر جڏهن وفاقي وزير گهرو کاتو هو ته هن ذاتي ڪوشش وٺي هن ميوزيم جي تعمير لاءِ فنڊز مهيا ڪرايا، جنهن جي بدولت هي خوبصورت ميوزيم اسان جي اڳيان آهي، اسان ميوزم کان ٻاهر نڪتاسين ته تاج جو بوٽ گم هو، تاج رڙيون ڪيون، اڙي منهنجو بوٽ! منهنجو بوٽ! پر ٿيو ائين جو ٻيا وزيٽر جيڪي اسان کان اڳ ۾ ميوزيم کان ٻاهر نڪتا هئا. تن مان ڪو هڪ ڀُل مان تاج جو نئون بوٽ پائي ويو ۽ پراڻو ڇڳل بوٽ رکي ويو. تاج کي بوٽ ادل جو هو، ڇاڪاڻ جو تاج جو اصل بوٽ پراڻو هو، جيڪو طورخم واري سفر دوران ڇڄي پيو هو. تنهن ڪري ادل کان اڄ صبح جو ئي اُڌارو ورتو هئائين سو به وڃائي ڇڏيائين. بهرحال تاج اهو ڇڳل بوٽ پائي ٻاهر نڪتو. اسين به ڪڍ ٻاهر نڪتاسين.