سفرنامه

پکي پيارَ امن جا

ھي ڪتاب نامياري ليکڪ ۽ شاعر بشير منگيءَ جو لکيل ڏيھي سفرنامو آھي، جيڪو پاڪستان جي چئني صوبن جي ڪيل سفر ۽ مطالعاتي دوري جي يادگيرين تي مشتمل آھي. ھو لکي ٿو:
”منهنجي هن سفر نامي لکڻ جو سبب اهو آهي تہ مختلف صوبن جي ماڻهن جي ڪلچر ۽ رهڻي ڪهڻيءَ کان آگاهه ڪرڻو اٿم. اسان پاڪستان جا چارئي صوبا گهمي ائين محسوس ڪيو تہ اسان هن ڪائنات جي زميني ٽڪري تي هڪ ننڍڙي خوبصورت جزيري جو سير ڪري رهيا هجون. جتان جا ماڻهو خوبصورت، جتان جو ڪلچر شاهڪار، جتان جون ٻوليون مٺڙيون، جتان جي تهذيب هزارين سالن جي تاريخ رکندڙ هجي، جتان جا درياهه نيل ۽ دجلا کان وڌيڪ خوبصورت ۽ پوتر هجن، جتان جا اولياءَ، درويش ڪامل ۽ صوفي منش هئڻ سان گڏ روحاني رمزون رکندڙ هجن، معدنيات، ميوات، اناج جا ڍير، ماڻهن جي خوراڪ لاءِ ڪافي هجن، اهڙي خوش نصيب ڌرتيءَ جي ڪيتري بہ تعريف ڪجي اها گَهٽِ آهي.“
  • 4.5/5.0
  • 850
  • 244
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بشير منگي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book پکي پيارَ امن جا

مزار حضرت علامه اقبال رحه

مزار حضرت علامه اقبال رحه
اسان کي سرڪاري پروٽوڪول ڏنو ويو. وقت شام جو 5:30 ٿيا هئا اسان کي قاضي جاويد چيو ته هينئر علامه اقبال جي مزار تي گلن جي چادر چاڙهينداسين، تنهن کان پوءِ شاهي قلعو ۽ بادشاهي مسجد گهمنداسين. آغا نور محمد صاحب گلن جي چادر کي وچ وار حصي کان پڪڙيو، جڏهن ته منهنجي ساڄي پاسي کان حسن جاويد ۽ شيرمحمد کاٻي پاسي کان گُلن جي چادر کي پڪڙيو، اُتي بيٺل فوجي جوانن اسان کي سلوٽ ڪيو. اسين مزار اندر داخل ٿياسين ۽ هن عظيم صوفي شاعر حضرت علامه اقبال رحه جي مزار مٿان چادر چاڙهي سين قرآن پاڪ جي تلاوت ٿي اسين دعا گهري ٻاهر آياسين.
تری بندہ پروری سے مرے دن گذر رہے ہیں
نَہ گلا ہے دوستوں کا نہ شکایت زمانہ

صدق خلیل بھی عشق، صبر حسین بھی ہے عشق
معرکہ وجود میں بدر وحنین بھی ہے عشق

باغ بہشت سے مجھے حکم سفر دیا تھا، کیوں کار جہاں دراز ہے اب میرا انتظار کر
روز حساب جب میرا پیش ہو دفتر عمل، آپ بھی شَرمسِار ہو مجھ کو بھی شَرمسِار کر

کچھ آ گئی ہے جہاں کو قلندری میری
وگرنہ شعر میَرا کیَا ہے، شَاعری کیا ہے

خاور کی امیدوں کا یہ ہی خاک ہے مرکز
اقبال کے اشکوں سے یہی ہے سِراب

میری مینائے غزل میں تھی ذرا سی سَاقی، شیخ کہتا ہے یہ بھی حرام اے سَاقی
تو میری رات کو مہتَاب سے محَروم نَہ رکھ، تیرے پیمانے میں ہے ماہ تمَام اے سَاقی
قاضي جاويد چيو ته هاڻي اوهان بلڪل آزاد آهيو، گهمو ڦرو. هيڏانهن بادشاهي مسجد جي گيٽ جي سامهون کليل ميدان واري باغ ۾ سگهڙن جي ڪچهري پئي هلي. اسين سڀ اتي وياسين پنجابي زبان ۾ سگهڙن جي محفل ڏاڍو مزو ڏنو. آغا صاحب چيو ته هاڻي شاهي قلعي کي گهمڻ گهرجي.