سفرنامه

پکي پيارَ امن جا

ھي ڪتاب نامياري ليکڪ ۽ شاعر بشير منگيءَ جو لکيل ڏيھي سفرنامو آھي، جيڪو پاڪستان جي چئني صوبن جي ڪيل سفر ۽ مطالعاتي دوري جي يادگيرين تي مشتمل آھي. ھو لکي ٿو:
”منهنجي هن سفر نامي لکڻ جو سبب اهو آهي تہ مختلف صوبن جي ماڻهن جي ڪلچر ۽ رهڻي ڪهڻيءَ کان آگاهه ڪرڻو اٿم. اسان پاڪستان جا چارئي صوبا گهمي ائين محسوس ڪيو تہ اسان هن ڪائنات جي زميني ٽڪري تي هڪ ننڍڙي خوبصورت جزيري جو سير ڪري رهيا هجون. جتان جا ماڻهو خوبصورت، جتان جو ڪلچر شاهڪار، جتان جون ٻوليون مٺڙيون، جتان جي تهذيب هزارين سالن جي تاريخ رکندڙ هجي، جتان جا درياهه نيل ۽ دجلا کان وڌيڪ خوبصورت ۽ پوتر هجن، جتان جا اولياءَ، درويش ڪامل ۽ صوفي منش هئڻ سان گڏ روحاني رمزون رکندڙ هجن، معدنيات، ميوات، اناج جا ڍير، ماڻهن جي خوراڪ لاءِ ڪافي هجن، اهڙي خوش نصيب ڌرتيءَ جي ڪيتري بہ تعريف ڪجي اها گَهٽِ آهي.“
  • 4.5/5.0
  • 850
  • 244
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بشير منگي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book پکي پيارَ امن جا

مولا علي رضه مسجد

مولا علي رضه مسجد
اسان 12:30 منجھند جو شير خدا مولاعلي مسجد وٽ پهتاسون. علي فورٽ نالي سان بس اسٽاپ آهي ۽ حضرت علي جي نالي سان اسٽاپ تي سائن بورڊ لڳل آهي. طورخم ڏانهن ويندي ساڄي هٿ تي حضر علي سائين رضه جي مسجد آهي. کاٻي پاسي کان آبادي آهي. هڪ اڌ ڳوٺ به نظر آيا. جيڪي روڊ جي سطح کان ڪيئي فوٽ هيٺ آهن. گاڏيون روڊ جي سائيڊ تي بيٺيون رهيون ۽ اسين لهي پهريائين مسجد ۾ وياسين. مسجد پڪي ۽ خوبصورت ٺهيل آهي. ڀرسان مولا عليرضه سائين جي عبادت واري جاءِ آهي. جيڪا پڪي سرن سان ٺهيل آهي مٿان سائو گول قبو آهي. ڪجھه گهڙيون ويهي دعا گهري ۽ پوءِ اسين مسجد کان ٻاهر نڪري هيٺ واهه طرف هيٺ لهي وياسين. جبلن مان ڦـُـٽي نڪتل واهه ۾ ڦوٽو گرافي ڪئي، واهه جي ڪناري تي آباد ڳوٺن کي به ڦوٽو گرافيءَ جي عڪس ۾ محفوظ ڪيوسين، هنن علائقن جي خوبصورتي کي سڀڪو ڏسي خوش ٿي واهه واهه پيو ڪري پر هتان جي پختون عوام جي اکين ۾ غمن گوندرن جا پهاڙ ڪوئي ڪو نه ٿو ڏسي، هنن جي منهن تي مايوسي جون ريکائون ڪوئي نه ٿو ڏسي. هنن جي معصوم ٻارن جي بکئي پيٽ کي ڪوئي ڪو نه ٿو ڏسي. قبائلي سردارن وٽ يرغمال ماڻهن جي چهرن کي ڪو به نه ٿو پڙهي.
مٿي روڊ تي بيٺل سيد ولي خيال واپس اچڻ لاءِ اسان کي سڏيو اسين سڀ روڊ تي اچي گاڏين ۾ ويٺاسين، ٻن ڪلوميٽرن جي مفاصلي تي پهاڙن جي وچ ۾ روڊ جي کاٻي پاسي تي هڪ پهاڙ تي هٿ جو چنبو ٺهيل آهي. هي به قدرت جو ڪرشمو آهي هي هٿ عام هٿ کان کوڙ سارو وڏو آهي هن هٿ لاءِ ڊرائيور ٻڌايو ته جڏهن شيرِ خدا مولى علي سائين عبادت ۾ مشغول هو ته ڪنهن ڪافر مولى علي سائين رضه مٿان پٿر اڇلايو. مولى عليرضه سائينءَ هٿ ڏئي پٿر کي روڪيو ۽ پٿر رڪجي اتي ئي ڄمي ويو. جنهن تي مولا علي سائينرضه جي هٿ مبارڪ جو نشان اڄ به ڏسڻ ۾ اچي ٿو. حضرت علي سائين رضه جي هٿ (يادگار) جي آمهون سامهون روڊ جي ٻئي پاسي هڪ واهه آهي. جيڪو پهاڙن مان نڪري ٿو. هتي ون وي روڊ آهي.