حضرت داتا گنج بخش رحه
رات جو 11:30 وڳي اسين حضرت داتا گنج بخش جي مزار ڏانهن هلڻ لڳاسين. رات پنهنجي جواني جي ڏاڪڻ تي هئي، لاهور جون بتيون، رات کي جاڳائي بيدار ڪري رهيون هيون. اسين 12:00 وڳي رات جو داتا سائينءَ جي درٻار پهتاسين. حضرت داتا گنج بخش جي مزار لاهور ۾ آهي، تنهنڪري لاهور کي داتا جي ننگري به سڏيو وڃي ٿو. سندس ڪتاب ”ڪشف المحجوب“ صدين کان عام ماڻهن کي فيض رسائي ٿو، اهو ڪِتاب سنڌي ٻوليءَ جي برک شاعِرَ ۽ محقق ڊاڪٽر عطا محمد حاميءَ سنڌيءَ ۾ ترجمو ڪيو، جيڪو سنڌي ادبي بورڊ پاران شايع ٿيل آهي. حضرت علي هجويري عرف داتا گنج بخش رحه غزنوي دور ۾ هجوير ۾ 400 هجري ۾ جنم ورتو، 465 هجري ۾ هن فاني جھان مان لاڏانو ڪري ويو. سندس هڪ شعر اڄ به عام آهي.
گنج بخش فیض عالم، مظہر نور خدا
ناقصاں را پیر کامل کاملاں را رہنما
حضرت داتا گنج بخش رحه جا فرمان:
• محبت کان وڌيڪ ڪا شيءِ نازڪ ناهي هوندي. محبت اها آهي جو تون پاڻ کي گهٽ سمجھه ۽ ٻي کي اهميت ڏي.
• حق تي هلڻ وارا ته پنهنجي جان ۽ زندگي قربان ڪرڻ لاءِ پيدا ٿين ٿا.
• سٺو ڪلام سخت هوندو آهي پر بهتر هوندو آهي.
• جنهن الله کي سڃاتو اهو ڳالهائيندو گهٽ ۽ سوچيندو وڌيڪ آهي.
حضرت داتا گنج بخش جي مزار اڃان تائين تعميراتي مرحلي ۾ آهي. ڀرسان خوبصورت ماڊل مسجد آهي. جيڪا سنگ مرمر جي پٿرسان ٺهيل آهي. داتا جي مزار تي سانت هئي ڪجھ مرد زائرين جيڪي ٻاهران ڪهي نياءُ وٺڻ آيا هئا اهي سمهيا پيا هئا اسين حاضري ڀري ۽ فاتح پڙهي. داتا سائين جي مزار جي گول گنبذ جي پاسن کان ڳيرا ويٺا هئا. جيڪي عبادت ۾ محو هئا. آغا نور محمد اسان کي مسجد ۾ مزار جا مختلف حصا گهمايا، اسان لاهور جي ٿڌڙين هوائن ۾ سنگ مرمر جي فرش تي پيرين اگهاڙا گهمي رهيا هئاسين. اسان کي روحاني تسڪين ملي رهي هئي. اسان آهسته آهسته مزار کان ٻاهر نڪري روڊ تي آياسين، ڀاٽي گيٽ تي هڪ هوٽل ۾ ويٺاسين، هوٽل ماڻهن سان ڀريل هو آغا نور محمد لسي جو آرڊر ڏنو، ٿوري دير ۾ بيرو ٻه ٽي جڳ ڀري آيو. مون ٻه گلاس ڀري پيتا ۽ هانءُ ٿڌو ڪيو، اسين هوٽل ۾ ڪچهري ڪئي ۽ داتا سائين جي ڪرامتن بابت ڳالهايوسين. ڪجھه دير بعد اٿياسين، مين روڊ تي بيٺل ويگن ۾ ويٺاسين ۽ تقريباً 1:30 وڳي ريسٽ هائوس گلبرگ 3 ۾ پهتاسين، لسي پيئڻ سبب ننڊ جا خمار چڙهڻ لڳا ۽ سمهي پياسين.
10.5.1999 سومر
اسين ناشتو ڪري واپس هال ۾ آياسين. قاضي جاويد چيو ته ٺيڪ 10:00 وڳي هتان اسين نڪرنداسين. اسان کي ڪلاڪ جو وقت هو. مان ۽ ارشاد، تاج جي ڪمري ۾ وياسين، جتي ادل سان حال احوال ڪياسين. اسان لاهور جي تاريخ ۽ لاهور جي ترقي ۽ خوبصورتي تي ڳالهائي رهيا هئاسين. ڳالهائيندي ڳالهائيندي 10:00 ٿي ويا ۽ قاضي صاحب پاڻ اچي ٻڌايو ته جناب عالي هلو، اسين سڀ اٿياسين.