سفرنامه

پکي پيارَ امن جا

ھي ڪتاب نامياري ليکڪ ۽ شاعر بشير منگيءَ جو لکيل ڏيھي سفرنامو آھي، جيڪو پاڪستان جي چئني صوبن جي ڪيل سفر ۽ مطالعاتي دوري جي يادگيرين تي مشتمل آھي. ھو لکي ٿو:
”منهنجي هن سفر نامي لکڻ جو سبب اهو آهي تہ مختلف صوبن جي ماڻهن جي ڪلچر ۽ رهڻي ڪهڻيءَ کان آگاهه ڪرڻو اٿم. اسان پاڪستان جا چارئي صوبا گهمي ائين محسوس ڪيو تہ اسان هن ڪائنات جي زميني ٽڪري تي هڪ ننڍڙي خوبصورت جزيري جو سير ڪري رهيا هجون. جتان جا ماڻهو خوبصورت، جتان جو ڪلچر شاهڪار، جتان جون ٻوليون مٺڙيون، جتان جي تهذيب هزارين سالن جي تاريخ رکندڙ هجي، جتان جا درياهه نيل ۽ دجلا کان وڌيڪ خوبصورت ۽ پوتر هجن، جتان جا اولياءَ، درويش ڪامل ۽ صوفي منش هئڻ سان گڏ روحاني رمزون رکندڙ هجن، معدنيات، ميوات، اناج جا ڍير، ماڻهن جي خوراڪ لاءِ ڪافي هجن، اهڙي خوش نصيب ڌرتيءَ جي ڪيتري بہ تعريف ڪجي اها گَهٽِ آهي.“
  • 4.5/5.0
  • 850
  • 244
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بشير منگي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book پکي پيارَ امن جا

محمود خان اچڪزئي سان ڪچهري

محمود خان اچڪزئي سان ڪچهري
پختونخواهه پارٽي جي دفتر تي منهنجي نظر پئي، مون ارشاد کي ٻڌايو ته محمود خان اچڪزئي جي آفيس آهي هل ته ملڻ هلوس، اڄڪلهه پونم اتحاد ۾ شامل آهي. سٺو ۽ سچو سياستدان آهي، تنهن ڪري ملڻ گهرجي ارشاد هائو ڪئي، اسين هيٺ بيٺل گن مين کان اچڪزئي صاحب بابت پڇيو هن ٻڌايو ته مٿي ويٺو آهي. اسين جيئن ئي مٿي آفيس ۾ پهتاسين، ته اندر ٻاهر تقريباً ويهارو گارڊ موجود هئا. اسان سندس ڪمري ۾ پهتاسون مون پنهنجو ۽ ارشاد جو تعارف ڪرايو. هو اٿي بيهي اسان سان ڀاڪر پائي مليو. اسان کي ويهڻ جي دعوت ڏنائين، حال احوال پڇيائين، ٻڌايومانس ته اسين اڪادمي ادبيات پاران پاڪستان جي مطالعاتي دوري تي نڪتل آهيون، تنهن ڪري اسين ڪوئيٽا ۾ اڪادمي ادبيات وارن جا مهمان آهيون. تنهن تي محمود اچڪزئي چيو ته اسان کي خوشي ٿيندي جو اوهان اسان جا مهمان ٿيندؤ. سائين اوهان جي مهرباني مون چيو، سنڌ ۾ ته وڏي گرمي آهي. محمود صاحب پڇيو؟ ها سائين پوءِ به سنڌ اسان سنڌين لاءِ جنت آهي. ڇاڪاڻ ته سنڌ منهنجو وطن آهي. پوءِ وڏو ٽهڪ ڏئي چيائين ته پوءِ دعا ٿو ڪريان ته سنڌ ۾ وڌيڪ گرمي ٿئي. چيومانس ته سائين ايتري گرمي به نه هجي جو جنت گرم ٿي رجي وڃي. اسان سڀني کان ٽهڪ نڪري ويو. سنڌ ۾ پونم اتحاد جو ڇا حال آهي؟ اچڪزئيءَ پڇيو. سائين اهو ته اوهان بهتر ڄاڻو ٿا، مون وراڻيو. توهان به ته ڄاڻ رکندا هوندؤ، سنڌ ۾ رهو ٿا. اچڪزئي چيو. سائين اسان وٽ اهڙا اتحاد ٺهندا به جلدي آهن ته ڊهندا به جلدي آهن. سنڌ جي قوم پرست سياست اڃان تائين پنهنجي منزل جو تعين نه ڪري سگهي آهي. آخر ڪرڻو ڇاهي؟ بهرحال هاڻي پونم کي بقا هئڻ گهرجي، ڇاڪان جو مظلوم قومن جو اتحاد آهي، هاڻي اسان سڀني قوم پرستن کي سنجيده سياست جي سخت ضرورت آهي، مون چيو. اسان ريفريشمينٽ کانپوءِ اٿياسين. محمود صاحب چيو خوشي ٿي جو اوهان هتي آيا ۽ حال احوال ڏنا ۽ ورتاسين. وڏي مهرباني، اسين اتان ٿي واپس اسڪالر هاسٽل ۾ پهتاسين، شام جا 6:00 ٿيا هئا درويش دراني آيو اسان کي چانهه جي دعوت ڏنائين اسين سڀ دوست هاسٽل مان نڪري ڪيفي بلديه ۾ پهتاسين، ڪيفي بلديه ڪوئيٽا جو واحد انٽرٽينمنٽ مرڪز آهي. جتي اوپن ايئر ۾ ويهي ماڻهو ڪچهريون ڪن ٿا، ڪيفي بلديه جي کليل اڱڻ تي ڪرسيون ۽ ٽيبلون رکيل آهن. اسين هڪ ڪنڊ ۾ ويهي ڪچهري هنئي. ڪچهري هلندي مون درويش دراني کان پڇيو يار محمود اچڪزئي ڪيئن آهي؟ چيائين ماڻهو سچو آهي. پر قبائلي جھيڙن ۾ هن کي الجھايو ويو آهي. اهڙي طرح درويش دراني اسان کي ڪوئيٽا ۾ ادبي ۽ سياسي سرگرمين بابت ڄاڻ ڏني. اسان چانهه پي واپس هاسٽل تي آياسين هر دوست پنهنجي ڪمري ۾ آرامي ٿيو. شام 7:00 وڳي امداد سومرو ننڊ مان اٿارڻ آيو، امداد سومرو اڪادمي ادبيات ڪوئيٽا جي آفيس ۾ اسسٽنٽ آهي. اسين ننڊ مان اٿي تيارٿي ٽي وي لائونچ ۾ آياسين جتي سڀ دوست گڏ ٿيا. شير محمد صاحب به اڳواٽ موجود رهيو.
اسين سڀ گڏ ٿياسين ته شير محمد صاحب چيو هاڻي ڀلا هلجي آغا نور محمد هائو ڪئي. رات جا 8 ٿيا هئا اسان ڏاڪڻيون لهي هيٺ لٿاسين ۽ ويگن ويٺاسين.