لاهور
اسان لاهور ٽول پلازه تي پهتاسين. قاضي جاويد فاتحانه انداز ۾ چيو جناب هي لاهور آهي، راوي ڪناري ميوات جا باغ نظر آيا، جيڪي ڪيترن ئي ميلن ۾ پکڙيل هئا. باغن کان پوءِ شهري آبادي شروع ٿئي ٿي. اسان سڀ وين جي درين مان لاهور کي ڏسي رهيا هئاسون. لاهور جون رونقون ڪجھه گهٽ نظر اچن ٿيون. آچر جو ڏهاڙو آهي موڪل جو ڏينهن آهي تنهنڪري هر ڪوئي گهرن ۾ آهي. اسين مال روڊ تي پهچي وياسين. لاهور گرم هو، مون وقت ڏٺو 11:00 ٿيا هئا. وين ويڪرن رستن تان ٿيندي لاهور جي گلبرگ واري علائقي ۾ پهچي ٿي. هي علائقو صاف سٿرو آهي اسان جي وين گلبرگ (ٽين) ۾ يو جي سي جي ريسٽ هائوس جي مين گيٽ ٽپي اندرين گيٽ تي بيهي ٿي. ارشاد ۽ مون کي مٿين فلور تي ڪمرو نمبر ارڙهون مليو. درويش دراني ۽ فرحان کي اسانجي ڀروارو ڪمرو مليو، باقي ٻين اديبن کي گرائونڊ فلور تي ڪمرا مليا. مون سامان رکي ٿورو آرام ڪيو ۽ ارشاد به ليٽي پيو، ٿوري دير ۾ دوازو کڙڪيو جميل آيو چيائين ته لنچ تيار آهي. مون وقت ڏٺو ته منجھند جا 12:00 ٿيا هئا. هٿ منهن ڌوئي ڪمري کان ٻاهر بالڪوني ۾ بيهي آسمان ڏانهن نهاريو موسم ۾ رنگيني هئي هلڪو جھڙ هو. شايد قدرت اسان تي مهربان ٿي آهي، جھڙ ۽ سج جي تڙڪي جي هڪ ٻئي سان مزاق ڏاڍي سهڻي پئي لڳي. ڪڏهن اس حاوي هئي ته ڪڏهن جُھڙُ. اهڙي بادلن جي راند مزو ڏئي رهي هئي مان سامهون گلبرگ جي بنگلن کي ڏسي رهيو هوس هلڪي هوا جسم کي چهنڊڙيون پائي شرارت ڪرڻ تي مجبور ڪري رهي هئي، ارشاد ڪمري کان نڪري ڪلهي تي ٺپڪي هنئي مون کان ڇرڪ نڪري ويو ۽ منهنجي اکين مان هڪ خواب ڪنهن پکيءَ جيان اڏري ويو. اسين ٻئي هيٺ لهي ڊائننگ هال ۾ پهتاسين. ڊائننگ هال ڏانهن ايندي ادل ۽ تاج واري ڪمري ۾ جھاتي پاتي ته ڪمرو خالي هو، سڀ ڊائننگ هال ڏانهن ويا هئا، اسان به سلام ڪري ويٺاسين، سامهون واري ڪرسيءَ تي آغا نورمحمد ڀرسان محسن ڀوپالي ويٺل هو. مانجھاندو ڪري آغا صاحب سميت سڀ دوست تاج واري ڪمري ڏانهن ويا، پر مان مٿي پنهنجي ڪمري ۾ آيس، صوفي تي ويهي نوٽ بوڪ لکيم، اڌ مُني ڪلاڪ کان پوءِ واپس تاج جي ڪمري ۾ آيس ته آغا نور محمد، تاج جي ڪمري مان اُٿيو مون کي هٿ هٿ ۾ ڏئي پنهنجي ڪمري ۾ وٺي ويو ۽ ڪجھه پئسا ڏنائين چيائين ته هينئر اوهان دوستن سان انارڪلي گهمڻ ويندؤ جتان ڪتاب يا ضروري سامان وغيره خريد ڪندؤ ۽ ان لاءِ ڪجھه پئسا اٿو، مان ڏاڍو خوش ٿيم، ڇاڪاڻ ته هٿ گرم ٿي ويو.
ڪوڙو، آءٌ، فرحان دراني، ارشاد، تاج ۽ ادل انارڪلي بازار گهمڻ لاءِ وين ۾ ويٺاسين.