سفرنامه

پکي پيارَ امن جا

ھي ڪتاب نامياري ليکڪ ۽ شاعر بشير منگيءَ جو لکيل ڏيھي سفرنامو آھي، جيڪو پاڪستان جي چئني صوبن جي ڪيل سفر ۽ مطالعاتي دوري جي يادگيرين تي مشتمل آھي. ھو لکي ٿو:
”منهنجي هن سفر نامي لکڻ جو سبب اهو آهي تہ مختلف صوبن جي ماڻهن جي ڪلچر ۽ رهڻي ڪهڻيءَ کان آگاهه ڪرڻو اٿم. اسان پاڪستان جا چارئي صوبا گهمي ائين محسوس ڪيو تہ اسان هن ڪائنات جي زميني ٽڪري تي هڪ ننڍڙي خوبصورت جزيري جو سير ڪري رهيا هجون. جتان جا ماڻهو خوبصورت، جتان جو ڪلچر شاهڪار، جتان جون ٻوليون مٺڙيون، جتان جي تهذيب هزارين سالن جي تاريخ رکندڙ هجي، جتان جا درياهه نيل ۽ دجلا کان وڌيڪ خوبصورت ۽ پوتر هجن، جتان جا اولياءَ، درويش ڪامل ۽ صوفي منش هئڻ سان گڏ روحاني رمزون رکندڙ هجن، معدنيات، ميوات، اناج جا ڍير، ماڻهن جي خوراڪ لاءِ ڪافي هجن، اهڙي خوش نصيب ڌرتيءَ جي ڪيتري بہ تعريف ڪجي اها گَهٽِ آهي.“
  • 4.5/5.0
  • 850
  • 244
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بشير منگي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book پکي پيارَ امن جا

ادارو ثقافتِ بلوچستان

ادارو ثقافتِ بلوچستان
10:10 تي اسين اداره ثقافت بلوچستان جي آفيس ۾ پهتاسين، اداره ثقافت بلوچستان جو دفتر جناح روڊ تي آهي ۽ بلوچي اڪيڊمي جي بلڪل پوئتان آهي. اسين جڏهن اداري ۾ پهتاسين ته اسان جي اداري جي ملازمن آجيان ڪئي. اسان ڏاڪڻ ٽپي مٿين منزل تي هڪ ڪمري ۾ وياسين. جتي اداري جي انچارج خادم مرزا آجيان ڪئي. خادم مرزا طبيعت ۾ ناسازي ڪري آفيس ۾ گهٽ ايندو هو. اڪثر گهر ۾ ئي رهندو هو. پر هن کي جڏهن خبر پئي ته سنڌ مان اديبن جو وفد آيو آهي ته هن شيرمحمد کي چئي اديبن کي اداره ثقافت بلوچستان ۾ اچڻ جي دعوت ڏني. خادم مرزا جيڪو پاڻ خوش گفتار ۽ خوش مزاج انسان آهي. هو جڏهن ڳالهائي پيو ته اسين هن جي ڳالهين ۽ زندگي جي تلخ تجربن مان سبق پرائي رهيا هئاسين. هن چيو ته زندگي مختصر آهي جيترو ممڪن آهي ته انسان جي خدمت ڪجي. پاڻ کي تڪليف ڏئي ٻي کي خوشيءَ جو موقعو ڏنو وڃي، اهوئي انساني زندگيءَ جو مقصد آهي، ماڻهؤَ کي خوش رکڻ ۽ خلوص ڏيڻ اڄ جي سچائي آهي. خادم مرزا اداري بابت ٻڌايو ته هن جو بنياد 1970ع ۾ پيو. هي ادارو بلوچستان صوبي جي ثقافت جي ترقي لاءِ خدمتون سرانجام ڏئي رهيو آهي. آغا نور محمد سنڌ جي وفد جو تعارف ڪرايو. خادم مرزا وفد کي مختلف پينٽنگز ڏيکاريون آخر ۾ ريفريشمينٽ ڪرائي وئي. اسان کي خادم صاحب موڪلائڻ وقت ڪتاب تحفي ۾ ڏنا. مرزا صاحب کان موڪلائي، اسين آفيس کان ٻاهر نڪري ويگن ۾ ويٺاسين.