پشاور ويو پوائنٽ
پشاور ويو پوائنٽ تي اسان جون گاڏيون رڪيون. هتي مينهن بند ٿي چڪو هو، آسمان تي ڪڪر ڇانيل هئا. ڪي ڪڪر اسان کي ڇُهي اڳتي نڪري وڃن پيا. اسان پشاور شهر کي ڏسڻ چاهيو پر ڌنڌ ايتري هئي جو اسين ڏسي نه سگهياسين. جنهن جاءِ تي اسين بيٺا آهيون اها 3500 فوٽ بلندي تي آهي. هتان پشاور شهر ۽ دره خيبر صاف نظر ايندو آهي. سيد ولي خيال سڀني کي چيو ته گاڏين ۾ ويهو طورخم بارڊر بند ٿي ويندو جلدي ڪريو.
اسان گاڏين ۾ ويٺاسين گاڏيون هلڻ لڳيون. اسان سڀ پهاڙي منظر ڏسي خوش ٿي رهيا هئاسون. گاڏي ۾ خاموشي هئي صرف تاج جويو ئي ڳالهائي رهيو هو، هو پهاڙي قدرتي منظرن کي ڏسي واهه واهه ڪري تعريف ڪري رهيو هو. هو هر هر مون کي چئي رهيو هو، بشير هي ڏس، مٿي ڏس، هو ڏس، اڙي وري هيڏانهن کاٻي پاسي وارا منظر ڏس. اسين پٺاڻن جي ڳوٺن جا منظر ڏسي رهيا هئاسون. اتي ماڻهن جي حالات زندگي ڏسي عجب ۾ پئجي وياسين. ڪيترائي ماڻهو پهاڙن جي غارن ۾ اڄ به ائين رهن ٿا جيئن ڪيئي صديون پٿر جي دور ۾ ماڻهو رهندا هئا. غارن اندر ٺهيل گهرن اڳيان ڪٿي ڪٿي ڪاٺيءَ جا در لڳل نظر آيا، باقي اڪثر غار بغير در ۽ درين جي نظر آيا. غارن ۾ ڪا به هوادار دري وغيره ڪا نه هئي، مون کي پٿر جو دور ياد اچي ويو. جو ماڻهو پهاڙن جي غارن ۾ دشمن جي ڀَــوَ کان يا طاقتور جانورن جي ڀـَـــوَ کان لڪي رهندا هئا. پٺاڻ دلير، جنگجو ۽ محنت ڪش آهن. تعليم گهٽ آهي پر هيئنر ڪيترائي اسڪول گورنمينٽ کوليا آهن. ۽ ٻارڙا اسڪول ڏانهن ويندي نظر آيا.