سفرنامه

پکي پيارَ امن جا

ھي ڪتاب نامياري ليکڪ ۽ شاعر بشير منگيءَ جو لکيل ڏيھي سفرنامو آھي، جيڪو پاڪستان جي چئني صوبن جي ڪيل سفر ۽ مطالعاتي دوري جي يادگيرين تي مشتمل آھي. ھو لکي ٿو:
”منهنجي هن سفر نامي لکڻ جو سبب اهو آهي تہ مختلف صوبن جي ماڻهن جي ڪلچر ۽ رهڻي ڪهڻيءَ کان آگاهه ڪرڻو اٿم. اسان پاڪستان جا چارئي صوبا گهمي ائين محسوس ڪيو تہ اسان هن ڪائنات جي زميني ٽڪري تي هڪ ننڍڙي خوبصورت جزيري جو سير ڪري رهيا هجون. جتان جا ماڻهو خوبصورت، جتان جو ڪلچر شاهڪار، جتان جون ٻوليون مٺڙيون، جتان جي تهذيب هزارين سالن جي تاريخ رکندڙ هجي، جتان جا درياهه نيل ۽ دجلا کان وڌيڪ خوبصورت ۽ پوتر هجن، جتان جا اولياءَ، درويش ڪامل ۽ صوفي منش هئڻ سان گڏ روحاني رمزون رکندڙ هجن، معدنيات، ميوات، اناج جا ڍير، ماڻهن جي خوراڪ لاءِ ڪافي هجن، اهڙي خوش نصيب ڌرتيءَ جي ڪيتري بہ تعريف ڪجي اها گَهٽِ آهي.“
  • 4.5/5.0
  • 850
  • 244
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بشير منگي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book پکي پيارَ امن جا

ريڊيو پاڪستان ڪوئيٽا

ريڊيو پاڪستان ڪوئيٽا
شيرمحمد ويگن واري کي ريڊيو پاڪستان ڪوئيٽا هلڻ لاءِ چيو ڪجھه ئي دير ۾ ريڊيو پاڪستان ڪوئيٽا جي عمارت اڳيان وين رُڪي، اسين لهي عمارت ۾ داخل ٿياسين. جتي سينئر پروگرام مئنيجر غلام حيدر حسرت اسان جي آجيان ڪئي. اسان کي ريڊيو جي عمارت جا مختلف حصا ڏيکايا ويا. اسان کي غلام حيدر حسرت بريفنگ ڏيندي چيو ته، ريڊيو پاڪستان ڪوئيٽا جو بنياد 1956ع ۾ پيو. ريڊيو ڪوئيٽا تان روزانو پنجن ٻولين ۾ نشريات هلي ٿي، جن ۾ اردو، بلوچي، بروهي، پشتو، هزاري ٻوليون شامل آهن. هزاري زبان ۾ نشريات افغانستان ۾ گهڻي ڀاڱي ٻڌي وڃي ٿي. خاص ڪري هتي رهندڙ افغاني به ريڊيو مان مزو وٺن ٿا. هزاري زبان جي نشريات ڪميونسٽ انقلاب خلاف اسلامي ويڙهاڪ جٿن ۽ افغان عوام کي متحد ڪرڻ ۾ وڏو ڪم ڪيو. اسلامي ويڙهاڪن کي سجاڳ ڪيو ۽ حوصلو ڏنو آهي. اسان کي هڪ هال ۾ ويهاريو ويو، جتي ريڊيو انتظاميا سان اسان جو تعارف آغا نور محمد ڪرايو، اتي ڪچهري هلندي آغا صاحب ريڊيو ڪوئيٽا جي انتظاميا کان سوال ڪيو ته هتي ڪيترائي سنڌي رهن ٿا. اوهان سنڌي زبان کي اهميت ڇو نه ٿيا ڏيو؟ اتي ويٺل بلوچ اديب غوث بخش صابر وارڻيو ته جناب 25 لک بلوچ ڪراچي ۾ رهن ٿا اتي اوهان ڪراچي ريڊيو تي بلوچي نشريات لاءِ ڇو نه ٿا آواز اٿاريو؟ وچ ۾ غلام حيدر حسرت صاحب ڳالهائيندي چيو ته صابر صاحب مهمانن سان بحث نٿو ٺهي. مون بلوچستان ۾ ڏٺو ته اڪثر ماڻهو وفاقي حڪومت خلاف سڙيا ويٺا هئا، بس جتان وجھه ملين پيو اتي پنهنجي قومي حقن جي ڳالهه ڪري پيا وجھن، لڳي ائين پيو ته اسان کان به وڌيڪ مظلوم بلوچ آهن. آخر ۾ ريفيرشمينٽ ڪرائي وئي. ڪوئيٽا ۾ يوم تڪبير جون سرگرميون عروج تي هيون ۽ ميان نواز شريف صاحب سڀاڻي اچڻ وارو هو، تنهن ڪري ريڊيو، ٽي وي انتظاميا وٺ وٺان ۾ لڳي پئي هئي. ريڊيو وارن آغا نور محمد ۽ مون کي يوم تڪبير جي حوالي سان تاثرات رڪارڊ ڪرائڻ لاءِ چيو، آءٌ تاثرات رڪارڊ ڪرائڻ نه پيو چاهيان. پر آغا صاحب حڪم ڪيو. پهريان آغا صاحب کي وقت ڏنائون پوءِ مون چاغي ۾ ايٽمي ڌماڪو ڪرڻ تي حڪومت جي ساراهه ڪئي ايٽم بم جي هجڻ بابت دليل ڏيندي چيو ته جيڪڏهن انڊيا ايٽم بم رکي ٿو ته پوءِ پاڪستان کي پنهنجي دفاع لاءِ ايٽم بم رکڻ جو حق حاصل هجڻ گهرجي. يوم تڪبير کي عيد جي ڏينهن ۾ شمار ڪيو وڃي ٿو. اسين رڪاڊنگ کانپوءِ اسٽوڊيو مان ٻاهر نڪتاسين، ٻيا دوست اسان جي انتظار ۾ ٻاهر بيٺا هئا. آءٌ جيئن ٻاهر آيس ته مسڪرائيندي ادل سومري سمورا رڪارڊ ٿيل جملا مون کي ٻڌايا، شايد هو رڪارڊنگ وقت پروڊيوسر واري ڪمري ۾ ويٺو هو، اسين ريڊيو انتظاميه کان موڪلائي رهيا هئاسون ته ريڊيو ڪوئيٽا جو اسٽيشن ڊائريڪٽر آغا محمد ڪاسي به آفيس ۾ پهتو. اسان جي خير و عافيت پڇيائين هن اسان کي دير سان پهچڻ تي معذرت ڪئي ۽ ٻڌايائين ته سرڪاري مصروفيت ڪري آفيس کان ٻاهر ويو هوس. اسين آغا محمد ڪاسي سان ٿورو وقت ڪچهري ڪري موڪلائي ويگن ۾ ويٺاسين.