سوئر کاڌئي ته ڪهڙي ڳالهه
هڪ رات عياض مون کي اک ڀڃي مبارڪ کي چيو:”پنهنجي هوٽل ۾ نيرن تي جيڪو گوشت ملي ٿو اهو سوئر جو اٿئي؟“
”واقعي؟“ مبارڪ پڪ لاءِ مون کان پڇيو.
”خبر ناهي. ٿي سگهي ٿو هجي.“ مون چيومانس.
”پر قسم سان مون ٻه دفعا هوٽل وارن کان پڇيو، انهن چيو ته چڪن ۽ بيف آهي.“مبارڪ چيو.
عياض کلي چيو: ”ها چڪن آهي. بيف آهي. ٻڌائي الطاف! هن کي چيائون ته چڪن آهن. آئون سڄي عمر يورپ ۾ رهيو آهيان. صبح جي وقت سڄي يورپ ۾ هئم ۽ بئڪن کائين ٿا، جيڪو خنزير جو گوشت آهي.“
تون ٻڌاءِ الطاف؟“ مبارڪ غريباڻي شڪل ٺاهي مون کان پڇيو.
”مبارڪ! ڍڳي جو گوشت (بيف) ته ٿي نه ٿو سگهي. سوچ ته سهي! هتي ڳائو گوشت ڪيترو مهانگو آهي. اهو ڪيئن ڏيندا؟“ مون چيومانس.
مبارڪ بيزار ٿي چيو: ”ڌوڙ وڃي پايو. باقي مون پڪ ڪئي آهي ته سوئر جو گوشت ناهي.“
”توکي پڪ ڪرڻ جي ضرورت ئي ڪهڙي هئي. سڄو ڏينهن شراب ويٺو ڏوگهين، باقي سوئر کاڌئي ته ڪهڙي وڏي ڳالهه ٿي.“ عياض چيس.
”تون سمجهندو هوندين ته آئون ڪو شراب جو عادي آهيان پر اها ڳالهه ناهي. پنهنجي ملڪ ۾ ته مون ڪڏهن به نه پيتو آهي. اهو مڙيئي هتي وقت گذاري ۽ دل وندرائڻ لاءِ آهي.“ مبارڪ چيو.”
”ضمير کي مطمئن ڪرڻ لاءِ حضرت انسان ڇا ڇا نه ڊائلاگ ايجاد ڪيا آهن!“ عياض چپن ۾ ڀڻڪيو.