الطاف شيخ ڪارنر

جت برف پئي ٿي جام

الطاف شيخ جو ھي ڪتاب اتر يورپ ۽ اسڪئنڊينيوين ملڪن سئيڊن، ناروي ۽ فنلينڊ ۽ آئيسلينڊ ۽ ڊنمارڪ جي سفرنامي تي مشتمل آھي. ڪتاب جي ھر ليک ۾ مشاھدا، دلچسپي، نواڻ ۽ ڄاڻ آھي. ڪتاب ۾ ليکڪ يورپ جي ماڳ مڪانن، رهڻي ڪھڻي، ريتن رسمن کي مختلف موضوعن جي شڪل ۾ چٽيو آهي، الطاف شيخ هن ڪتاب ۾ پڙهندڙن کي مختصر جائزو وٺي يورپ گهمائي ٿو ۽ الطاف شيخ جڏهن پرڏيھ تي لکي ٿو تہ ڪيترين جاين کي پنھنجي ملڪ سان ڀٽيندو رھي ٿو. ڪتاب جو مھاڳ انور پيرزادي لکيو آهي. 

  • 4.5/5.0
  • 65
  • 12
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • الطاف شيخ
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book جت برف پئي ٿي جام

مالمو جو علائقو هولما

سئيڊن جي شهر مالمو ۾ جنهن علائقي ۾ اسان جا فلئٽ آهن ان جو نالو ”هولما“ (Holma) آهي. اهو وچ شهر کان ڇهه ست ميل ڏکڻ پاسي آهي، جيئن حيدرآباد جو قاسم آباد يا ڪراچي جو ڪلفٽن. منجهس ڏهه ٻارهن ’اٺ ماڙ‘ بلڊنگون آهن، جنهن جي هر فلور تي 12 ٻارهن فلئٽ آهن. اسان جو فلئٽ ستين ماڙ تي آهي ۽ سامهون واري عمارت ۾ ٻئي فلور تي وزير وارا رهن ٿا. ڀر واري بلڊنگ ۾ پنج ڇهه ملئي فئمليون رهن ٿيون، جن سڀني سان اسان جي ملائيشيا کان واقفيت آهي. ملائيشيا ۾ پڻ هو اسان جي پاڙي ۾ رهيون ٿي ۽ ساڳي اڪيڊميءَ ۾ پڙهائيندا هئاسين ۽ هتي به ساڳي يونيورسٽي ۾ آهيون، هن علائقي هولما ۾ رهڻ جو اهوئي وڏو فائدو آهي جو هتي گهڻي کان گهڻا يونيورسٽي جا شاگرد رهن ٿا، جن سان نه فقط صبح جو يونيورسٽي ۾ پر شام جي وقت هتي پاڙي ۾ به ملاقات ٿيو وڃي ۽ پڙهائي بابت هڪ ٻئي کان پڇا ڳاڇا پڻ ڪندا رهون ٿا. هتي رهندڙ يونيورسٽي جا توڙي وزير سومرو، دائود ارباب جهڙا ٻاهريان، گهڻي ڀاڱي مسلمان ۽ ايشيا جا آهن، جنهن ڪري ساڳي مذهب ۽ علائقي جا هجڻ ڪري تقريبا ساڳيو ڪلچر آهي. يونيورسٽي جا ست اٺ کن ايراني شاگرد توڙي سعودي عرب، موراڪو، الجيريا، بنگلاديش جا هتي ئي رهن ٿا. سوڊان، ڪينيا، جبوتي ۽ ٻين آفريڪي ملڪن جا مسلمان شاگرد به هتي ئي رهن ٿا. هونءَ ته اڌ کان مٿي سئيڊش ۽ يورپي ملڪن جا ماڻهو آهن، پر يورپين ۾ يوگوسلاويا، البانيا ۽ ترڪيءَ جا مسلمان رهن ٿا، جن جو عورتون عرب ۽ ايراني زالن وانگر جبي جهڙي ڪاري وڏي ڪوٽ (عبايا) ۾ نظر اچن ٿيون. هو پنهنجو مٿو وڏي رومال سان، چڱيءَ طرح ڍڪيل رکن ٿيون، جنهن کي عربيءَ ۾ حجاب ۽ فارسيءَ ۾ روسري سڏجي ٿو، هونءَ ته چوندا آهن ته روم ۾ وڃي رومين وانگر ٿي وڃجي، پر مختلف ملڪن کان آيل فئملين کي پنهنجي مذهب، ڪلچر ۽ ڊريس جو پابند ڏسي هتي جا اصل سيئڊش ۽ فنلئنڊ، پولنڊ، جرمني جهڙن ملڪن جا يورپي تعجب به کائيندا آهن ته ٿورو گهڻو گهٻرائيندا به آهن. ايتريقدر جو هولما ۾ اچڻ کان اڳ روٽري ڪلب جي هڪ لنچ ۾ ڀر ۾ ويٺل سئيڊش همراهه کي جڏهن ٻڌايم ته آئون هولما شفٽ ٿي رهيو آهيان ته هن يڪدم چيو:
”ان کان ته ڪنهن ٻئي هنڌ وڃي رهه.“
”ڇو ڀلا؟“ مون سبب پڇيومانس.
”مون ٻڌو آهي ته هولما ۾ Fanatics (هن جو اشارو مسلمانن ڏي هو) رهن ٿا.“
هن کي اها خبر نه هئي ته ڪو آئون به مسلمان آهيان. هو مونکي ٻڌائيندو رهيو ته مسلمان گهڻو مڪس اپ نٿا ٿين، هو پنهنجي زالن کي اونهاري ۾ به مٿو ڍڪي هلڻ لاءِ چون ٿا، وغيره وغيره.
هونءَ ايراني ته نماز روزي توڙي کاڌي پوشاڪ جي هڪجهڙائي جا ايڏا پابند آهن جو سڀ ڏاڙهيون رکن ۽ نياڻي ٻار جيئن ئي نون سالن جو ٿئي ته مٿي تي روسري (حجاب) ٻڌي پوءِ نڪرن. اسڪول جي انتظاميه کي چاهي ان تي چڙ لڳي، پر مجال آهي جو ڪا ايراني ڇوڪري مٿو اگهاڙو ڪري هلي. شراب جهڙي شيءِ کي ته هٿ نٿا لاهين پر ويندي يونيورسٽي جون اهي آفيشل دعوتون جن ۾ شراب Serve ٿئي ٿو ان ۾ ڪو به ايراني شاگرد نٿو اچي.
عرب وري به نظر ايندا آهن، بلڪه ڪجهه زياده ئي نظر ايندا آهن ۽ سندن هٿن ۾ وسڪي، وائين يا بيئر، برانڊي به نظر اچي ٿي پر ايراني _ امام خمينيءَ جي هيءَ نئين قوم، مذهب ۽ اصولن تي سختيءَ سان پابند رهي ٿي.