نماز ننڊ کان بهتر آهي
“Are You Muslims?” مون کانئن پڇيو.
”جي ها.“ هنن وراڻيو.
”اهو پڇي سگهان ٿو ته ڪهڙي ملڪ جون آهيو؟“
”آئون سئيڊن جي آهيان، نالو زينب اٿم ۽ هيءَ منهنجي ساهيڙي مريم، هن شهر ڪوپن هيگن جي آهي.“ هنن مان هڪ ٻڌايو.
”سئيڊن ۾ ڪٿي رهين ٿي؟“ مون زينب کان پڇيو.
”مالمو ۾ پنهنجي ڀيڻ سان گڏ.“ هن ٻڌايو.
”تنهن جي ڀيڻ به مسلمان آهي؟“
”نه“ زينب ٻڌايو.
”ڇو ڀلا؟“ مون پڇيو.
”بس هن جو شايد ان راهه ڏي اڃان ڌيان نٿو وڃي. منهنجي ۽ منهنجي ساهيڙي مريم جون ڪجهه عرب ساهيڙيون هيون، جن جي دوستي ۽ اخلاق مان متاثر ٿي اسين مسلمان ٿيونسين.“
اسان سڀني کي ساڳي ٽرين ۾ بارڊر ڪراس ڪري، پاڙيسري ملڪ جرمني جي شهر فليزنبرگ وڃڻو هو. جيسين ٽرين اچي، تيسين آئون ساڻن ڳالهائيندو رهيس ۽ مذهب بابت پڇندو رهيس، ٻئي ڄڻيون مٿي کان پيرن تائين برقعي نما ڪوٽ ۾ ڍڪيل هيون، جنهن کي عرب ’عبايا‘ سڏين ٿا. مٿو به چڱيءَ طرح حجاب (چورس ڪپڙي) سان ڍڪيل هون، ايتريقدر جو مٿي جو هڪ وار به نظر نٿي آيو. هنن ٻڌايو ته هو ٻئي ڄڻيون ڊئنمارڪ جي ڪنهن ڪامرس اسڪول ۾ ماسترياڻيون آهن. هنن سٺي انگريزي ڳالهائي ٿي.
”هنن ملڪن جون ٿي ڪري هينئن ڍڪجي هلڻ سان توهان کي عجيب ته لڳندو هوندو؟“ مون پڇيومان.
”نه.“ مريم وراڻيو، ”On the contrary we feel proud“
”نماز پڙهو-؟“ مون پڇيومان.
”بلڪل“
”گهڻا وقت“
”ڪوشش ته پنج وقتن جي ڪنديون آهيون.“ هنن وراڻيو، ”ڏسو نه، اسين هڪ مسلمان گهر ۾ پيدا نه ٿيون آهيون، پر اسلام جي هڪ هڪ ڳالهه چڱي طرح ٻڌي، هينئين سان هنڊائي ان بعد مسلمان ٿيون آهيون. اسين فقط مسلمان نه آهيون We are believers also اسين پڪو يقين ۽ ايمان رکون ٿيون.“
”هڪ ڳالهه آهي،“ مون سندن اڃان به وڌيڪ جائزو وٺڻ خاطر پڇيو، ”نماز پڙهڻ ڪو ايڏو آسان ڪم ناهي. توهان کي ڪيئن محسوس ٿئي ٿو؟“
”بلڪل صحيح چئو ٿا، پر هڪ مسلمان لاءِ نماز هڪ فرض آهي. نماز ته نبين تان به معاف نه ٿي. منهنجو گهر مسجد جي ڀرسان آهي، فجر نماز جي ٻانگ تي جڏهن ”الصلواة خير من النوم“ ٻڌندي آهيان ته بي چين ٿي ويندي آهيان ۽ ڪيڏي به سستي هوندي آهي ته به پاڻ کي نماز لاءِ تيار ڪري وٺندي آهيان. بيشڪ نماز ننڊ کان بهتر آهي.“