اي ڪار از لائيڪ اي وومن!
”بس بس منصف! پوءِ پيا ڏسنداسين. اهو معمولي پرابلم ٿيندو رهي ٿو، باقي تنهنجو ڪمپيوٽر ايترو سٺو آهي، جو آئون اکيون پوري وٺڻ لاءِ تيار آهيان.“
مون پنهنجي پَرِ ۾ هن کي خوش ڪرڻ لاءِ عقل جي ڳالهه ڪئي، پر منصف کي هڪ دفعو وري بريڪ لڳي ويئي.
No my friend! One should not close his eyes. هر انسان کي ڪو به ڪم ڪرڻ وقت نه فقط اکيون کولڻ کپن، پر دماغ ۽ هر حواس کولي رکڻ کپي.“
”هاڻ ڏي منهن-؟“ سليم اڙدو ۾ آهستي چيو.
”بس دعا ڪر ته هلي وڃي.“ ساڳي لهجي ۾ سليم کي ورندي ڏيئي، منصف ڏي ڏسي پڪ ڪيم ته ٻڌئين ته ڪو نه. هو ڪمپيوٽر ٺيڪ ڪرڻ ۾ مشغول هو، جيڪو نيٺ صحيح ٿي ويو - ڄڻ اسان جي دماغ جي سئنيما هال ۾ تاڙيون وڄي ويون. دل خوشيءَ وچان ٽپا ڏيڻ لڳي، پر ظاهري طرح سنجيده ٿي ڪمپيوٽر جي اسڪرين (Monitor) ڏي ڏسڻ لڳاسين. منصف به پهريون دفعو مرڪيو ۽ خوش ٿيو.
”بشر جي معنيٰ اچيوَ ٿي؟“ منصف پڇيو ۽ اسان جواب ڏيونس ان کان اڳ پاڻ ئي ٻڌائڻ لڳو، “بشير معنيٰ انسان جيڪو شر مان نڪتو آهي سو انسان ڦڏي باز به آهي، ٿي سگهي ٿو توهان شيءِ خريد ڪريو ۽ پوءِ ٺيڪ نه هلي توهان چوندائو ته مون توهان کي ڦريو آهي. ان ڪري صحيح طرح هلائي ڏيکارڻ ضروري آهي.“
”يار منصف! هاڻ ٻيون سڀ ڳالهيون هڪ طرف اسان کي قيمت ڪجهه ٺاهه ڪري ٻڌاءِ.“
”مون ٻه هزار ڪرونا جو ورتو آهي ۽ اوتري ۾ ئي وڪڻندس. ڏيندس مهيني بعد جو اڃان ڪجهه صفحا لکڻا اٿم.“
”اهو ڀلي تون ٻئي ڇا ٽئي مهيني ڏجانءِ پر ٻن هزارن کان ڪجهه گهٽ ڪر.“
”هي ڪمپيوٽر تمام سٺو اٿانوَ. آئون توهان کي دل جي ڳالهه ٿو ٻڌايان. ايتري ۾ تمام سستو سمجهو. مون ڪو مهينو کن مس ڪم ڪيو آهي. مون ته ڪمپيوٽر وٺڻ ئي نٿي چاهيو، نڪي ڪو مونکي وطن کڻي وڃڻو آهي. ٽيونس ۾ منهنجي آفيس ۾ ڪيترائي ڪمپيوٽر ڌوڙ پيا پائين. هتي مونکي رڳو ٿيسز جا ڪجهه صحفا لکڻ لاءِ ٽائيپنگ ورڪ لاءِ کتو ٿي، هڪ ٻن کان اڌارو گهريم ته صفا پڙ ڪڍي بيهي رهيا، توبه! نعوذ بالله! ڪهڙو زمانو اچي ويو آهي، ڪو ڪنهن جي ڪم نٿو اچي. آئون هتي اچڻ وقت پنهنجي نئين ماڊل جي مرسيڊيز ڪار دوستن کي ڏئي آيس ته منهنجي غيرحاضريءَ ۾ ڀلي استعمال ڪريو. اجايو بيٺي هوندي ان کان ڪنهن جي ڪم اچي وڃي، پر هتي معمولي ڪمپيوٽر جي به ڪنهن مان اميد نه آهي، ڪو به ڪلاس ميٽ اڌارو نٿو ڏئي. هر ڪو ڀانئي ته ٻيو تڪليف ۾ هجي. تڏهن ته چوان ٿو ته اسان ٽين دنيا جا ماڻهو ڪڏهن به سڌري نه سگهنداسين جو اسان هڪ ٻئي جي مدد (Co-operation) ڪرڻ بدران هڪ ٻئي سان ضد (Competition) رکون ٿا. اسان وٽ ڪي ماڻهو اهڙا ته ڪنجوس ٿين ٿا جو ڪار گهر ته انڪار ڪندا ۽ چوندا:
Car is like a wife to be used by the owner only پوءِ ڀلا سڀاڻي وڏا ماڻهو ٿيو ٿا، وزير ٿيو ٿا پوءِ توهان جي ڪار ڊرائيور هلائي ٿو. پوءِ ڪيڏانهن ويو اهو اصول ته اٽ شڊ بي يوزڊ باءِ ون اونر. آئون نه فقط مسلمان آهيان پر I am a believer too ” بِلي وَر جي معنيٰ سمجهو ٿا؟“
”ها. مسلمان جي گهر ۾ پئدا ٿيل آٽو ميٽيڪلي مسلمان سڏجي ٿو پر ’بلي ور‘ نئين مسلمان وانگر مذهب تي وڌيڪ پڪو رهي ٿو.“
”هائو. آئون بِلي وَر آهيان، مسلمان آهيان. توکي Cheat نه ڪندس. شيءِ تمام سٺي اٿئي، پر ان هوندي ڀلي جانچ ڪراءِ. دوستن يارن سان وري به صلاح ڪر، هونءَ به چوندا آهن ته تڪڙ نه ڪجي. ڀتين سان به مشورو ڪجي.“
جواب ڏيڻ بدران چپ رهياسين، جو سمجهيوسين ته هاڻ ٻي دفعي ملڻ تي وٺڻ جي ها ڪبي، پوءِ چاهي قيمت گهٽائي يا نه. هينئر هي به جلدي ۾آهي. ڪجهه چوڻ تي اجايو بحث ۾ پئجي ويندو.