جويون ريشمي ڪپڙا ڪيئن پائين
هن کان اڳ به ڪنهن سفر نامي ۾ لکي چڪو آهيان ته اسان جي ملڪ جا مسلمان جڏهن حضور صلعم جن جي روضي مبارڪ تي پهچي، ان جون ڄاريون وغيره چمڻ جي ڪوشش ڪن ٿا ته سعودي حڪومت جي پوليس کين منع ڪري ٿي. ڇو جو هوءَ سمجهي ٿي ته اهو شرڪ جو ڪم آهي ۽ اڻ ڄاڻ مسلمانن کي ان گناهه کان بچائجي.
مون کي ياد آهي ته اسان جي ڳوٺ جا حج تي ويندا هئا ته اتان خاڪ کڻي ايندا هئا ۽ بيمار کي اها کارائيندا هئا. چوندا هئا ته اها مريض کي شفا ڏئي ٿي. سعودي عرب جي همراهه ٻڌايو ته اهو پڻ هڪ قسم جو شرڪ آهي ۽ هاڻ پَٽ تان مٽي کڻڻ تي سعودي حڪومت سختيءَ سان بندش وجهي ڇڏي آهي، پر اسان وٽ پاڪستان ۾ اڃا تائين ڪيترن درويشن، اوليائن، بزرگن جي قبرن تي ويٺل مجاور پنهنجو ڌنڌو چمڪائڻ لاءِ، مَتيون موڙهيل ماڻهن کي ان ڳالهه ڏي لاڙو ڏيارين ٿا. ويندي چيڪي مٽيءَ جون برفي وانگر چڪيون ٺاهي وڪڻن ٿا. وسوڙيل عوام جي رهنمائي ڪرڻ بدران کين شرڪ جهڙا ڪفر جا ڪم ڏَسِين ٿا. اچو اچي هن در جي مٽي کائو يا منهن کي هڻو ته صحتياب ٿي ويندائو. اچو ۽ اچي هن قبر مٿان اوچو پڙ چاڙهيو ته دل جون مرادون پوريون ٿي ويندانوَ. باقي نماز جهڙي ڳالهه لاءِ نه ٻئي کي چوندا نه پاڻ پڙهندا.
منهنجي هڪ ملائيشيا جي مسلمان دوست کي سنڌ جي هڪ اهڙي درگاهه تي وٺي ويس. قبر مٿان عورتن کي پڙ چاڙهيندو ۽ هٿ ٻڌي دل جون مرادون پنندو ڏسي هن مون کي ٽوڪ طور چيو:
”ڇا قبر ۾ دفن هن اولياءَ کي سيءُ ٿو لڳي جو مٿس ايڏا پڙ وڌا اٿن؟ هن بزرگ جي زندگي جو احوال مون پڙهيو آهي ته ڪيئن هن سڄي زندگي عبادت ۽ سادگي ۾ گذاري ڇڏي. هن وٽ جيڪي ڪجهه هو سڀ غريبن حوالي ڪري ڇڏيو. اوچن ويس وڳن ۽ کاڌن پيتن کان منع ڪئي. اڄ هن جي وفات تي ان مٿان هي ريشمي ۽ سهڻن ڪپڙن جا پوش ڇو چاڙهيا پيا وڃن. هتي ويٺل مجاور هنن ماڻهن کي اهڙي شرڪ کان ڇو نٿا جهلين؟“
هاڻ کيس ڪير ٻڌائي ته اهي ويٺل مجاور جي ماڻهن کي جهلين ته پوءِ سندن جويون ريشمي ڪپڙا ڪيئن پَهرين.