اتر يورپ جون زبانون
سواءِ فنلنڊ جي باقي ٽن ملڪن جون زبانون به هڪ ٻئي سان گهڻو ملن ٿيون _ پنجابي، اڙدو ۽ سنڌيءَ ۾ به وڏو فرق آهي. ان ڪري انهن ٽنهي ملڪن جا ماڻهو هڪ ٻئي جون زبانون سمجهن، پوءِ کڻي ڳالهائي نٿا سگهن. ڪنهن محفل ۾ ڊئنش، سُئيڊ ۽ نارويجن ويٺا هوندا ته هرڪو پنهنجي زبان پيو ڳالهائيندو. سندن لهجي مان ڌاريون ماڻهو اندازو لڳائي سگهي ٿو، جيئن هڪ ٿري، شڪارپوري ۽ ٺٽي جي ماڻهوءَ جو لهجو، ڍيل ڍال، ٽون ٽان (کٽون کٽان) جو فرق ٿئي ٿو. ڊئنمارڪ جاگرافيائي طور لسو پٽ آهي ته انهن جي زبان جو لهجو به لسو آهي. سئيدن ۾ ڪٿي جبل ڪٿي لسا پٽ آهن ته انهن جو لهجو رکي رکي مٿاهون ۽ کهرو ٿيو وڃي. ناروي ۾ رڳو جبل آهن ته اتي جي ماڻهن جو لهجو ڳالهائڻ ۾ وڌندو رهي ٿو. ٽولي ۾ ڪو فنلئنڊ جو ماڻهو ويٺل هوندو ته پوءِ باقي ٽن ملڪن جا انگريزيءَ ۾ ڳالهائين، نه ته هرڪو پنهنجي ڊئنش، نارويجين ۽ سئيڊش ٻوليءَ ۾ ڳالهائيندو رهندو. جيئن هتي سئيڊن ۾ رهندڙ ڪيترن پنجابين کي اڙدو نٿي اچي پر سمجهن ٿا، پوءِ هو پنجابيءَ ۾ ڳالهائين اسان اڙدوءَ ۾، پر جي ڪو پٺاڻ ويٺو هوندو ته پوءِ ڪوشش ڪري انگريزيءَ ۾ ڳالهائيون _ ڇو جو پشتو نه اسان کي اچي ٿي نه سئيڊن ۾ رهندڙ پنجاب وارن کي.
فنلنڊ وارن جي زبان ڳالهائڻ ۾ نرم آهي پر اها ناروي، سئيڊن ۽ ڊئنمارڪ وارن سان نٿي ملي. اها وري سندس ٻئي پاڙيسري ملڪ ايسٽونيا سان ملي ٿي. ايسٽونيا ڪنهن زماني ۾ گڏيل روس جي رياست هو، هاڻ الڳ ملڪ آهي ۽ بالڪن رياست پڻ سڏجي ٿو. ايسٽونيا کان علاوه لٿونيا ۽ لئتويا پڻ بالڪن رياستون سڏجن ٿيون.