الطاف شيخ ڪارنر

جت برف پئي ٿي جام

الطاف شيخ جو ھي ڪتاب اتر يورپ ۽ اسڪئنڊينيوين ملڪن سئيڊن، ناروي ۽ فنلينڊ ۽ آئيسلينڊ ۽ ڊنمارڪ جي سفرنامي تي مشتمل آھي. ڪتاب جي ھر ليک ۾ مشاھدا، دلچسپي، نواڻ ۽ ڄاڻ آھي. ڪتاب ۾ ليکڪ يورپ جي ماڳ مڪانن، رهڻي ڪھڻي، ريتن رسمن کي مختلف موضوعن جي شڪل ۾ چٽيو آهي، الطاف شيخ هن ڪتاب ۾ پڙهندڙن کي مختصر جائزو وٺي يورپ گهمائي ٿو ۽ الطاف شيخ جڏهن پرڏيھ تي لکي ٿو تہ ڪيترين جاين کي پنھنجي ملڪ سان ڀٽيندو رھي ٿو. ڪتاب جو مھاڳ انور پيرزادي لکيو آهي. 

  • 4.5/5.0
  • 17
  • 1
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • الطاف شيخ
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book جت برف پئي ٿي جام

دڙڪا کائبا

بهرحال ڳالهه مالمو ۾ رهندڙ، يونيورسٽيءَ ۾ اسان کان هڪ سال سينئر، ٽيونيشيا جي همراهه منصف جي هلي رهي هئي، جنهن کي هرحال ۽ هر موسم ۾ نماز روزو قائم رکڻ لاءِ مون داد ڏنو.
”در اصل الطاف هيءِ زندگي تمام مختصر آهي،“ هن پنهنجي ٻنهي هٿن جون ڏسڻيون آڱريون هڪ ٻئي ويجهو ملائي اهو ٻڌائڻ چاهيو ته اجهو هينئن هَوَ برابر آهي. هينئر آهيون هنيئر نه آهيون. انسان جي زندگيءَ جا وڌ ۾ وڌ ’سئو سال‘ باقي دنيا جي ’ايامن صدين‘ سان ڀيٽيا وڃن ته هڪ خواب برابر آهي، پوءِ ان خواب ۾ انسان کي ٽانءَ ۾ اچڻ يا اهو مختصر عرصو برباد ڪري ڇڏڻ، نٿو جڳائي.“
بس نمبر 20 مالمو اسٽئيڊيم وٽان ڦرندي (جتي ٻه چار مهينا اڳ يورپ جي مڙني ملڪن جي فٽ بال ٽورنامينٽ ٿي ۽ کيڏندڙن ۽ ڏسندڙن ڪافي هنگامو ڪيو هو)، شهر جي اهم اسٽاپ ”سوڊروارن“ تي پهتي، جتان پوءِ ساڄي پاسي مڙي ”نوبل ٽوريٽِ“ بس اسٽاپ ڏي هلڻ لڳي ته منصف جي آڱر جي اشاري تي اسان رستي تي لهي پياسين. يعني سندس گهر جو اسٽاپ اچي ويو آهي. هڪ ٻه گهٽيون ۽ رستا لتاڙي سندس فلئٽ تي پهتاسين. رستا ٽپڻ مهل هڪ دفعو وري ڳاڙها سگنل ڀڳاسين، ڄڻ ڪراچيءَ ۾ پيا هلون. پر ڪراچيءَ ۾ اهڙي گستاخيءَ تي وڌ ۾ وڌ پوليس وارو يا ڪار وارو دڙڪو يا گار ڏيندو پر هتي پوليس واري کي ڇهه سئو ڪرونا ان جرم جو ڏنڊ ڏيڻو پوي ٿو. پاڻ سان گڏ هلندڙ ڪئپٽن سليم کي اڙدو ۾ چيم ته يار ٻه هزار ڪرونا جي ڪمپيوٽر تي منصف خبر ناهي سئو يا ٻه سئو ڪرونا لاهي يا نه پر پوليس کي اڄ پڪ ڇهه ڇهه سئو ڪرونا غلط وقت تي رستو ٽپڻ جو ڏنڊ ڏيڻو پوندو.
منصف پنهنجي سنگل ڪمري جي فلئٽ جو در کوليو ته ڪمپيوٽر سامهون ئي ٽيبل تي رکيو هو. ڀرسان ڪتابن جي رئڪ ۾ ڪجهه يونيورسٽي جا ڪتاب، ڪجهه مذهبي ڪتاب، قرآن شريف، تفسير وغيره هئا. هڪ صوفا سيٽ ۽ ڪنڊ ۾ هڪ سادو سودو هنڌ وڇايل هو. سجدي جي جاءِ تي پٿر، ۽ ڀت ۽ ٽيبل تي خمينيءَ جي تصوير مان لڳو ته هي نيڪ انسان شيعو آهي يا خمينيءَ جو پوئلڳ. اڳتي هلي کيس مهل ۽ موقعا مليا ته ڪو سياسي سماجي انقلاب آڻيندو نه ته به ٽيڪنيڪل انقلاب ضرور آڻيندو. سڄي ملڪ ۾ نه ته پنهنجي آفيس ۾ ته ضرور بضرور.
گهر ۾ گهڙڻ سان جلدي جلدي فرج کولي اسان کي هڪ هڪ ڪيلو ۽ صوف ڏيندي چيائين: ”وقت نه اٿم جو چانهه لاءِ توهان کي چوان. بئنڪ تي پهچڻ ۾ ڪي پنڌرهن ويهه منٽ وڃي بچيا آهن، بس توهان ڪمپيوٽر ڏسو ته هلون.“
”بس يار ڏسڻ جي ضرورت ناهي، سندس ڪتاب ( Manual) ڪڍ ته هلون. ان مان ڪمپيوٽر جي هارڊ ڊسڪ، ميمري، RAM وغيره جي خبر پئجي ويندي.“
منهنجو اهو چوڻ ۽ ڪي گهڙيون اڳ جو منصف جيڪو جلدي جلدي ڪري رهيو هو، اسٽاپ ۾ اچي ويو.
” منهنجا ڀاءُ! منهجو فرض آهي ته وڪڻڻ کان اڳ توهان کي هر شيءِ چڱيءَ طرح ڏيکاريان، خاص ڪري جڏهن مسلمان ڪنهن مسلمان کي شيءِ وڪڻي ته هن کي کپي ته اڃان به وڌيڪ خبردار ٿي وڪڻي، جيئن ائين نه ٿئي جو وٺندڙ کي دوکي جو احساس ٿئي.“ منصف چيو ۽ ڪمپيوٽر جون تارون ڳنڍي ان کي آن ڪيو. سليم کي آهستي چيم: ”يارهاڻ ڦاٿا به چڱا آهيون. ڪراچيءَ جي بولٽن مارڪيٽ يا ايمپريس مارڪيٽ ۾ شايد هن ڪڏهن خريداري نه ڪئي آهي. ڪمپيوٽر وٺون يا نه وٺون پر هن وقت پاڻ کي خبرداريءَ سان ڳالهائڻ کپي نه ته منصف جا نه رڳو دڙڪا کائبا پر سندس دل تي پاڪستانين لاءِ خراب اثر وهندو، جو بقول هن جي اسان پهريان پاڪستاني آهيون جن سان هن کي ڳالهائڻ جو موقعو مليو آهي.“