شاعري

جدائي جي جزيري تي

شھمير سومرو سنڌ جو اهو سھڻو ۽ سيبتو ڪوتاڪار آهي، جنھن پنھنجي منفرد لب و لھجي ۽ انوکي اسلوب سان سنڌ جي ادبي آکيري ۾ پنھنجي جاءِ ٺاهي ورتي آهي. نئين ٽھيءَ ۾ غزل جھڙي حسناڪين سان ڀرپور صنف کي پنھنجي محبوبا بڻائيندڙ هن قلمڪار پڙهندڙن جو ڌيان پاڻ ڏانھن ڇڪائي ورتو آهي. پنھنجي غزلن ۾ منفرد رديفن جي چونڊ ۽ انھن سان بھترين نڀاءُ هن شاعر کي همعصرن ۾ هڪ الڳ سڃاڻپ ڏني آهي. شھمير جي شاعريءَ ۾ سرتيءَ جي سونھن جا عڪس بہ آهن، عاشق جي دل جا رقص بہ آهن، مٽيءَ جي مهڪ بہ آهي تہ ڌرتيءَ جا ڏک بہ آهن. هن ڪويءَ وٽ خيالن جي کاڻ ۽ لفظن جو اڻ کٽ خزانو آهي.

Title Cover of book جدائي جي جزيري تي

اندر جو آواز

سنڌي شاعري جي افق تي هميشهه ستارن جي جهرمٽ رهي ٿو، تن مان ڪجهه وڌيڪ چمڪن ٿا ۽ ڪجهه ڌنڌلا رهن ٿا، انهن روشن ستارن مان نوجوان شاعر شهمير سومرو پنهنجي روشن خيالي ۽ منفرد شاعري جي ڪري پنهنجي آب تاب سان شاعري جي روشني پکيڙيندو رهي ٿو، سندس فن ۽ فڪري سوچ هر پڙهندڙ جي دل ۾ پنهنجا اڻ مٽ نقوش ڇڏي ٿي سندس هر شعر ۾ نواڻ دل جي تارن کي ڇهندي محسوس ٿيندي آهي.
شهمير ڌرتيءَ تي فطرت جي حسين رنگن سان پيار ڪرڻ وارو شخص آهي، هن جي شاعري ۾ قوم ۽ انسانيت سان پيار جو درس ڏنل آهي، شهمير عروضي علم جي ڄاڻ رکندڙ فني ۽ فڪري لحاظ کان هڪ مضبوط شاعر آهي.
شهمير جي شاعري جي مطالعي کان پوءِ هر هڪ جي اها راءِ ضرور آهي ته سندس شاعري ۾ انساني جذبن جي ترجماني ڀريل ملندي، شاعري خيالي ۽ تصوراتي شين جي بجاءِ حقيقت ۾ پنهنجي شعرن ۾ سمائي ڇڏيو آهي، شهمير شاعري ۾ هميشه وطن جي مٽي ۽ محبت کي موضوع بڻايو آهي سندس شاعري سونهن سچ ۽ پيار جو اولڙو آهي، طبيعتن ماٺيڻو، محبت ڀريو لهجو سندس رڳ رڳ ۾ ڀريل آهي، سندس هر شعر ۾ وفا، محبت، پيار ۽ خوشبوءَ موضوع رهيو آهي، هن زندگي جي تلخ تجربن ۽ ذهني پيڙا جا اولڙا پنهنجي شاعري ۾ نهايت سادگيءَ سان بيان ڪيا آهن.
شهمير يار جو يار ۽ محبتي ماڻهو آهي جيڪو نه صرف ڏسڻ ۾ اچي ٿو پر ان جو عملي ثبوت به آهي ڏکي ويل دوستن سان گڏ هوندو آهي. سندس شاعري ۾ پنهنجي قوم ۽ ڌرتيءَ جو درد ۽ پيار جو جذبو خوب جهلڪي پيو جيڪو ان ڳالهه جو واضع ثبوت آهي ته هن وٽ کوکلا نعرا ناهن سندس شعرن کي اڪثر قومي جلسن ۽ تقريرن ۾ حوالا طور به پڙهيو وڃي ٿو.
اهو ان جو ثبوت آهي ته هي وطن سان حب رکندڙ سڄاڻ شاعر آهي. سندس شاعري سادگيءَ سان پرُ، برجستگي، غفائيت، بي باڪي، مٽيءَ جي هڳاءُ ۽ فڪر سان لاڳاپا رکندڙ آهي. سندس ٻولي ٺيٺ سنڌي ٻولي آهي شهمير جي شاعري ۾ مڻ محبتون، چين جو چاهتون، اندر جون الفتون، روح جون رغبتون، تانگهه واريون تهمتون، سڪ واريون ساعتون، هجر جون حقيقتون، هڙئي حسرتون، جذبن جو شدتون ۽ درد جون لذتون سمايل آهن.
شهمير محض فرضي ناهي لکيو هن جو هر لفظ هر شعر هڪ انسان جي اندر جو آواز آهي، ٻيائي، دوکي دولاب، بغض، ڪينو ۽ حسد ته سکيو ئي نه آهي، اهو ئي سبب آهي جيڪو ساڻس هڪ دفعو ملي ٿو ته سندس گهڻو ويجهو ٿيو وڃي، سچ ته شهمير حسن پرست، فطرت، سونهن، سچ ۽ ڌرتيءَ جو سفير آهي. شهمير نئين ٽهي جو سهڻو شاعر جنهن پنهنجي محنت ۽ مشقت سان پنهنجي هم عصر شاعرن ۾ چڱي خاصي مقبوليت ماڻي ورتي آهي شهمير جي شاعري فني ۽ فڪري اعتبار کان نهايت پختي ۽ پڪي آهي منهنجي اها دعا آهي ته شل سندس ڏات کي ڪو ڪوسو واءُ نه لڳي ۽ سندس ڏات ڪڏهن به مات نه کائي سدائين فڪر ۽ فهم شاعري جي آسمان تي روشن آفتاب وانگي چمڪندو رهي.

زيب ڪنگو
ڪراچي