پوڙهو ماڻهو ڪجهندي ڪجهندي آخر نيٺ اٿيو.
ڌرتيءَ خاطر ٺلهه کي پائي ڀاڪر نيٺ اٿيو.
ڀرسان بيٺل جوان کان هڪدم ڇرڪ ويو نڪري،
ڇنڊڪو ڏئي هو جوش مان ويڙهي چادر نيٺ اٿيو.
ديس ورهائڻ وارا دلا ٿورو پنهنجو سوچ،
پوڙهو تو ڏي کڻندي پنهنجو پادر نيٺ اٿيو.
تنهنجا هوش هوا ۾ کائي ڦاهو انت ڪندا،
ڏونگر بڻجي تنهنجي آڏو ڪونڌر نيٺ اٿيو.
بند ڪر پنهنجو وات گهڻي آ تنهنجي بڪ ٻڌي،
سوچي سوچي الر ڪري اڄ شاعر نيٺ اٿيو.