“حياتي سڪل وڻ”
حياتي سڪل وڻ مان ڀانيان ٿو هاڻي.
نه ٽهڪن جا ٽڙيا ٻه ٽي گونج جاني،
نه مرڪن جي موسم ڪئي مهرباني،
رڳو منهنجي لڙڪن ۾ آئي رواني،
سدائين وڇوڙن ڏٺو مون کي تاڻي.
اکين مان وئي ننڊ سڀ خواب ڇاڻي.
اوهان جا ستائن پيا ڦٽ مون کي،
مٿان چنڊ بيهي وجهي وٽ مون کي،
لڳي ڄڻ ته امبر ڇڳل کٽ مون کي،
اچي ياد تنهنجي ستارن کي واڻي.
اکين مان وئي ننڊ سڀ خواب ڇاڻي.
پرين تو جڏهن کان ڇنا قرب ناتا،
ڏکن پوءِ کوليا پراڻا ڪي کاتا،
سدا نيڻ منهنجا رهيا تو لئه آتا،
اڏيو گهر اچي ڪو وري لاڙڪاڻي.
اکين مان وئي ننڊ سڀ خواب ڇاڻي.