تو جو وڇڙي الڳ ورتيون راهون.
يار برباد ٿي ويس آئون.
تو خوشيءَ سان وڃي ڪئي شادي،
درد سان مون به هن لڌيون لائون.
تيز اس کان گرم لڳن پاڇا،
عمر ساري مليون نه ڪٿ ڇائون.
هاءِ قسمت جي بدنصيبي آ،
پيار منهنجي کي ڪو نه سمجهائون.
اڄ به احساس ڦٽجي پيا آهن،
چوٽ تي چوٽ ٿا نئي کائون.
موت ويجهو وڃي پڳو آهيان،
مون کان طبيعت به ڪو نه پڇيائون.
رُس نه مون کان خيال ۾ هاڻي،
ميڙ توکي ڏيان ٿو ڪوتائون.