ڄڻ ته مالڪ کي ياد ئي ناهيون.
هاڻ هن کان به وسري ويا آهيون.
آ ٽنگي پئي قميص سوال جيان،
ٿڪُ انهي جو به ڪنهن کي سمجهايون.
يا خدا تون کڻي ٻڌاءِ ڀلا،
مفلسي ڪيتري اڃا پايون؟
هو نه آيو الائي ڇو مون ڏي،
يادگيريون سندس جون سڀ آيون.
روز ٿو موت ڀي اچي مارڻ،
روز ٿا موت کي ڀي موٽايون.