ڳوٺ جي گهر کي کپايو آهي.
ڄڻ ته امبر کي کپايو آهي.
منُ ٻاٻيهو اڃو ئي مرندو،
ڇو ته ساگر کي کپايو آهي.
يادگيرين جو متل آ پٽڪو،
مون سمندر کي کپايو آهي.
بند نيڻن جا ڀڄي پيا آهن،
ديد جي جر کي کپايو آهي.
زهر اوتن ٿا پيا پاڻيءَ ۾،
ڪنهن ته منڇر کي کپايو آهي.
ڏوهه ڪنهن جو آ زمانا ڏس تون،
ماءُ ڇوڪر کي کپايو آهي.
مور ڪيئي ٿا مرم منجهه مرن،
ڪنهن مٺي ٿر کي کپايو آهي.
آنءُ خالي هان رهيو ڪجهه ڪونهي
پنهنجي اندر کي کپايو آهي.