تخيل تار تي پيو آ.
غزل تلوار تي پيو آ.
پيو آ خيال گهاڻي ۾،
۽ جذبو دار تي پيو آ.
ويو آ خون ڪارو ٿي،
ڇنڊو سردار تي پيو آ.
متان تشبيهه مارايو،
جرم ڀوتار تي پيو آ.
الائي ڇو حويليءَ جي،
رئو ديوار تي پيو آ.
سڄي گهر جو وڏو ٿي ويو،
وزن ڪل ٻار تي پيو آ.
شاعري
جدائي جي جزيري تي
شھمير سومرو سنڌ جو اهو سھڻو ۽ سيبتو ڪوتاڪار آهي، جنھن پنھنجي منفرد لب و لھجي ۽ انوکي اسلوب سان سنڌ جي ادبي آکيري ۾ پنھنجي جاءِ ٺاهي ورتي آهي. نئين ٽھيءَ ۾ غزل جھڙي حسناڪين سان ڀرپور صنف کي پنھنجي محبوبا بڻائيندڙ هن قلمڪار پڙهندڙن جو ڌيان پاڻ ڏانھن ڇڪائي ورتو آهي. پنھنجي غزلن ۾ منفرد رديفن جي چونڊ ۽ انھن سان بھترين نڀاءُ هن شاعر کي همعصرن ۾ هڪ الڳ سڃاڻپ ڏني آهي. شھمير جي شاعريءَ ۾ سرتيءَ جي سونھن جا عڪس بہ آهن، عاشق جي دل جا رقص بہ آهن، مٽيءَ جي مهڪ بہ آهي تہ ڌرتيءَ جا ڏک بہ آهن. هن ڪويءَ وٽ خيالن جي کاڻ ۽ لفظن جو اڻ کٽ خزانو آهي.
- 4.5/5.0
- 22
- 10
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- شهمير سومرو
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- حق ۽ واسطا ليکڪ وٽ محفوظ
- ارپنا
- سنڌسلامت پاران :
- مهاڳ: خيالن جون جهوپڙيون
- شهمير هڪ صوفي منش شاعر
- اندر جو آواز
- پنهنجي پاران: محبت جو ثمر
- حمد ۽ نعت
- حمد شريف
- نعت شريف
- نعت شريف
- غزل
- اکيون مليون اکين سان اکين جا ٿڪ لهي پيا
- اڄ اکين کي خوبصورت شام جو تحفو مليو.
- رات آيو خيال گيڙو ويس ۾.
- پوتين ۾ جا پهري معنى پئي آهي.
- احساس جي اکين مان سپنا ٽمي رهيا هن.
- جواب سڀ وسي ويا سوال ٿو ٻري اڃا.
- عاجزي منهنجي پرين جي بي رخي ڇانگي پئي.
- زندگي گهارڻ گهري سي صوفين جي شهر ۾.
- تنهنجي زلفن کي ڇهڻ پڻ آڱرين جو خواب هو.
- ٻڌ ڪن کولي اوءِ! خساري ۾ آهيان.
- منهنجي اک جو بادل سان آ شجرو ملندو.
- چنڊ جمني ۾ وجهي هوءَ کڻي آئي هئي.
- دل جي ديوارن تي نالو تنهنجو آ.
- زندگيءَ کي وقت ڇاڻيءَ ۾ ڇڏي.
- دل! سونهن کي سينگار کان ترجيح ڏي.
- هٿن جي ٻڪن ۾ گلابن جا گل ها.
- پيار جي ڪيميا نه ماري سي.
- يار جو ڪير ترجمو نه ڪري.
- سپنن کي اڄ دل ۾ ڏاڍو سور پيو آ
- گلابن جون پتيون ڄڻ خواب آهن ننڊ هاري ٿي.
- ديد هڪڙي لال جوڙي ۾ ٻُڏي.
- اڇو مٿو ڪري هو انتظار ۾ مئو.
- وشواس جي وزن کي توريو، سگهو جي توري.
- هئس پهاڙ مگر اڄ لڏي ويو آهيان.
- پيار سان جنهن اکيون خود اڙايون هيون.
- ڪجهه رنگ ۾ فرق آ، ڪجهه ذات ۾ فرق آ.
- راهه اوکي آ، تون سڻائي ڪر.
- منهنجي دل جو علاج ڪر سهڻي.
- دل جي آڳر تي ٽهڪن رقص ڪيو.
- جسم ۾ روح ۾ گڏيان توکي.
- مون سان ڳنڀير معاملو آهي.
- مان مٽيءَ جو نصيب پٿر جو.
- باغين جي شام کي هو رات جو صدمو مليو.
- واقعا اهڙا ٿين ٿا شاعري سرجي نه ٿي.
- پوڙهو ماڻهو ڪجهندي ڪجهندي آخر نيٺ اٿيو.
- هن کي به تاج آهي هن کي به تاج آهي.
- تخيل تار تي پيو آ.
- زندگيءَ جي اکين ۾ ڪجل پيار جو.
- سرهاڻ ٿي ٻڌائي گلدان آهي تازو.
- ڪو محبت کان منهن جي موڙيندو.
- سٺن تي خرابن ڇڏيو قرض چاڙهي.
- ڪجهه به ٿي يار جي حق ۾ آهيان.
- خوبصورت ترين هو آهي.
- جهنگ جي تصوير جهڙي زندگي.
- ڏينهن آتو مليو رات آتي ملي.
- سپنن جو اڄ خون ڪري ويو هڪ ماڻهو.
- مٺو محبوب آيو آ دعائون موج ۾ آهن.
- آنءُ ناشاد ٿي ويو آهيان.
- يار جا ڪنهن ته ڪن ڀريا هوندا
- ڄڻ ته مالڪ کي ياد ئي ناهيون.
- خيال هن جي انگ تي بيهي رهيو.
- سار جا پير اگهاڙا آهن.
- دل چوي ٿي اڏي زندگي گهورجي.
- تون جو تبديل ٿيندو وڃي ٿو پرين.
- توکي دوکا ڦري ويا آهن.
- ڪجهه جهڙالن جي زندگي آهي.
- موت جهڙو، زندگيءَ ۾ ڳجهه هئو.
- اوهان جو پيار موکي آ متارا نيڻ هن منهنجا.
- تون ڇا ڄاڻين يار غريبيءَ جي معنى.
- کوڙ مکڙيون ٽڙيون موج ۾ گل متا.
- ڀل لڳئي مچ چئي رهيو آهي.
- تنهنجي ساهه کي ٿوري ڪا ڇڪ ٿي ته ڀلو.
- محبوب سان پيار جي مون حد ڪري ڇڏي.
- زندگيءَ جو سفر اهو ئي ٿي.
- دل لڳي گل ڪڍي رهي آهي.
- سهڻي جي شهر کي مان بس سنڌ ئي ٿو سمجهان.
- پرين جو ديس هو منهنجي بدن ۾ ساهه نه هو.
- غزل جو ڪنڌ مٿي آهي.
- اوهان جون خماريل ڏٺيون هن اکيون.
- جيئن ئي تنهنجي دوستي بيهي رهي.
- هڪ هرڻ بر ۾ چرڻ لئه منتظر.
- اوهان کي روز ڪهڻ جي جهڙپ ملي آهي.
- مون اکين تي رکي چمي مٽي.
- آدمي آهي اسان جي پيار ۾.
- جو به آهي ثمر انهن جو آ.
- پرين تون ساڻ هوندو آن وڇوڙو ڦوڳ لڳندو آ.
- صبح جو ئي ڪنڌيءَ تي اڄ مهاڻي درد ڳوهي ٿي
- هن ڳوٺ جي هڪ ناري، دل منجهه لهي وئي آ.
- خوشين جو ميڙ آ مون وٽ، تماشو درد جو ڏسجو.
- محبت مينهن وانگر آ، پسائي ڀي ۽ ٻوڙي ڀي.
- بيمار گل ڏسان ٿو خوشبوء مري رهي آ.
- باطني سوچ ۾ ظاهري سوچ ۾.
- شام اکين جي ڪنڌين تي موسمون گجنديون رهيون.
- پرين درشن ڪرائي وڃ اکين ۾ ساهه ڪونهي ڪو.
- او پرين! ايتري نه ڪر دوري.
- گهڻو ئي وقت وڃايو سڪون ڳوليندي.
- ڦلڙيون ڦلڙيون ورد سدائين اجرڪ جهڙي سوچ.
- درسنيءَ ڀي نه سڃاتو مون کي.
- حسن چرچو ڪري ويو آهي.
- تلخ ماضيءَ جي تصوير مان ڀؤ ٿو ٿئي.
- تو جو وڇڙي الڳ ورتيون راهون.
- منهنجي به حياتي هي اڌ رات جيان آهي.
- آنءُ اڪيلو سمنڊ ڪناري لشڪر يادن جو.
- ڳوٺ جي گهر کي کپايو آهي.
- حقيقت ۾، پراون کان گهڻو پنهنجن ڏکايو آ.
- مون چيو خواهشون شهيد نه ڪر.
- صدمن مون وٽ عيد ڪئي آ.
- دلبر جي دغائن تي توجهه سبيل آهي.
- مون چيو ڇو نه پنهنجا ستارا مليا!.
- تنهنجو مون ساڻ پيار ٿئي، ائين ٿئي.
- هر خوشي جو هر غميءَ تي هرمچو تنهنجي ڪري آ.
- محبوب کان سواءِ ڪٿ هي دل نه ٿي لڳي.
- پيار ڳيچيءَ وڌم مڙهي هاڻي.
- دوست هر ڪو سٺي نوڪريءَ ۾ لڳو.
- تو بي وفا کان ننڍڙو هي ڪم نه ٿي سگهيو.
- نظم
- “نظم” دردن جا سڏڪا
- نظم“ آزادي”
- ”وڇوڙي کي تيلي“
- “اسان توکي سڃاتو سي”
- “حياتي سڪل وڻ”
- “ڪڏهن ياد ايندئي”
- وائي
- منهنجي جيون کي
- ڏک ۾ اکين سان ،
- مون وٽ ڇا ويٺي،
- وقت وڏو آڙاهه، ساڙي ٿو هر ساهه،
- منهنجو هر سپنو، آهي اياڻو،
- موٽي آ، تنهائي،
- مٺڙي نيڻن جي،
- ڪونهي سوچيو مون،
- ساڻن پيرن کي،
- شاهي گھر ڄائي،
- هوندي آهي من ۾،
- ورندو اهڙو واءُ،
- جيون جي رڻ ۾،
- جوڙي جوڙي لاءِ،
- تنهنجو ئي هڪڙو،
- فليپ ۽ بئڪ ٽائيٽل
- فليپ پهريون
- فليپ ٻيو
- بئڪ ٽائيٽل
غزل تلوار تي پيو آ.
پيو آ خيال گهاڻي ۾،
۽ جذبو دار تي پيو آ.
ويو آ خون ڪارو ٿي،
ڇنڊو سردار تي پيو آ.
متان تشبيهه مارايو،
جرم ڀوتار تي پيو آ.
الائي ڇو حويليءَ جي،
رئو ديوار تي پيو آ.
سڄي گهر جو وڏو ٿي ويو،
وزن ڪل ٻار تي پيو آ.