ديد هڪڙي لال جوڙي ۾ ٻُڏي.
دل اسان جي اڄ منوڙي ۾ ٻُڏي.
مسڪرائي هو ڪناري تي ملي،
ننڊ منهنجي وئي وڇوڙي ۾ ٻُڏي.
روڊ تي مزدور بک ويٺو ڪُٽي،
سوچ هن جي وئي هٿوڙي ۾ ٻُڏي.
هي ظلم ڀي هڪڙي هاري سان ٿيو،
کنوڻ کلندي ان جي کوڙي ۾ ٻُڏي.
هڪ ڪڪر ڀٽڪي هوا جي چرچ تي،
باهه اڇلي جيڪا هوڙي ۾ ٻُڏي.
ڀوڳنائن ۾ لڙهي ويو خاندان،
زندگي بندوق گهوڙي ۾ ٻُڏي.
هڪ جڏي حسرت اٿي اڌ رات جو،
پاڻ پاڻي گونگي ٻوڙي ۾ ٻُڏي.
هن ڇڏايو هٿ ته مان سن ٿي ويس،
دل پوءِ منهنجي ڄڻ هٿوڙي ۾ ٻُڏي.