شاعري

جدائي جي جزيري تي

شھمير سومرو سنڌ جو اهو سھڻو ۽ سيبتو ڪوتاڪار آهي، جنھن پنھنجي منفرد لب و لھجي ۽ انوکي اسلوب سان سنڌ جي ادبي آکيري ۾ پنھنجي جاءِ ٺاهي ورتي آهي. نئين ٽھيءَ ۾ غزل جھڙي حسناڪين سان ڀرپور صنف کي پنھنجي محبوبا بڻائيندڙ هن قلمڪار پڙهندڙن جو ڌيان پاڻ ڏانھن ڇڪائي ورتو آهي. پنھنجي غزلن ۾ منفرد رديفن جي چونڊ ۽ انھن سان بھترين نڀاءُ هن شاعر کي همعصرن ۾ هڪ الڳ سڃاڻپ ڏني آهي. شھمير جي شاعريءَ ۾ سرتيءَ جي سونھن جا عڪس بہ آهن، عاشق جي دل جا رقص بہ آهن، مٽيءَ جي مهڪ بہ آهي تہ ڌرتيءَ جا ڏک بہ آهن. هن ڪويءَ وٽ خيالن جي کاڻ ۽ لفظن جو اڻ کٽ خزانو آهي.

Title Cover of book جدائي جي جزيري تي

”وڇوڙي کي تيلي“

مٺي تون ملين ٿي ته موجون ڏسان ٿو.
رسين ٿي ته دردن جون فوجون ڏسان ٿو.

سوا تو گھڙي ڀي گذارڻ ڳري آ،
حياتي هي منهنجي پئي ڄڻ جھري آ،
سڄي رات يادن جي برسات پئي آ،
هلي آ وڇوڙي کي تيلي ڏئي آ.
هلي آ وڇوڙي کي تيلي ڏئي آ.

لڳي سار تنهنجي ٿڌي هير وانگي،
۽ تنهنجو تصوّر مٺي کير وانگي،
جڏهن شام جو سج لهڻ جي ڪري ٿو،
تڏهن ساهه منهنجو ٿڌا ساهه ڀري ٿو،
صبر ڪر ستايم گھڻو پنهنجي دل کي،
مگر دل نه سمجهيو، هي دل بي چئي آ.
هلي آ وڇوڙي کي تيلي ڏئي آ.
هلي آ وڇوڙي کي تيلي ڏئي آ.

ها ننڍپڻ ۾ تو مون ڪئي راند آهي،
لڪين تون مان ڳوليان اڃا ياد آهي،
گلابن جي ڀرسان چيم توکي روڪي،
تو پوپٽ کي پڪڙيو مون پڪڙيو هو توکي،
مسلسل ستائڻ پرين ٺيڪ ناهي،
مون توسان نڀائڻ جي ڪوشش ڪئي آ.
هلي آ وڇوڙي کي تيلي ڏئي آ.
هلي آ وڇوڙي کي تيلي ڏئي آ.

اڃا در ۾ ڦاٿل اڃي ديد آهي،
اسان جي سوا تو نه ڪا عيد آهي،
نه مرڪن سان محفل رچائي سگھان ٿو،
نه لڙڪن سان بلڪل اچائي سگهان ٿو،
مٿان چنڊ مان روشني جا ڇڻي ٿي،
ٽڪي جي سا مون کي نه بلڪل وڻي ٿي،
حياتي مان رونق ڇڏائي وئي آ.
هلي آ وڇوڙي کي تيلي ڏئي آ.
هلي آ وڇوڙي کي تيلي ڏئي آ.