او پرين! ايتري نه ڪر دوري.
زندگي مختصر صفا ٿوري.
ڏينهن سارو گذاريم روئي،
رات هڪ خواب مليو مزدوري.
مان فقط پيار ٿو گهران توکان،
چاڙهه احساس کي نه تون سوري.
مون ڪتابن ۾ ڪجهه لکي ليڪن،
ڳالهه منهنجي ٻڌي نه ڪنهن پوري.
دربدر خواب ٿي ويا آهن،
ڪير سمجهي اکين جي مجبوري.
عشق جي ايتري آ بدنامي،
حسن جي جيتري آ مشهوري.
روز اجرو صبح ٿئي پنهنجو،
ڳل چمڻ جي ملي جي منظوري.
آءُ گڏجي دعا گهرون مٺڙي،
شل وڇوڙي کي ڪا لڳي جهوري.