محبوب سان پيار جي مون حد ڪري ڇڏي.
آزار سان قرار جي مون حد ڪري ڇڏي.
هوڏانهن هيءَ ڄاڻ ٿي هوءَ ڪو نه ٿي اچي،
هيڏانهن دڳ نهار جي مون حد ڪري ڇڏي.
آيون ضرور وقت جي ڏندن ۾ آڱريون،
اهڙي ته انتظار جي مون حد ڪري ڇڏي.
چئبو ته ڪو نه پر ڀلي عدت ئي چئه کڻي،
اڄ نيٺ ائين يار جي مون حد ڪري ڇڏي.
جنهن جي خبر هئي وفا هر گز نه هوءَ ڪندي،
ان تي ئي اعتبار جي مون حد ڪري ڇڏي.
حاوي نه ٿي وڃي صفا هي درد مون مٿان،
مرڪي تڏهن بهار جي مون حد ڪري ڇڏي.
ابتو الائي ڪيئن هي چرخو ڦري ويو،
هن خود چيو ديوار جي مون حد ڪري ڇڏي.
هي موت مون مٿان اچي پهتو ئي اوچتو،
تنها سڄي ڄمار جي مون حد ڪري ڇڏي.