شاعري

جدائي جي جزيري تي

شھمير سومرو سنڌ جو اهو سھڻو ۽ سيبتو ڪوتاڪار آهي، جنھن پنھنجي منفرد لب و لھجي ۽ انوکي اسلوب سان سنڌ جي ادبي آکيري ۾ پنھنجي جاءِ ٺاهي ورتي آهي. نئين ٽھيءَ ۾ غزل جھڙي حسناڪين سان ڀرپور صنف کي پنھنجي محبوبا بڻائيندڙ هن قلمڪار پڙهندڙن جو ڌيان پاڻ ڏانھن ڇڪائي ورتو آهي. پنھنجي غزلن ۾ منفرد رديفن جي چونڊ ۽ انھن سان بھترين نڀاءُ هن شاعر کي همعصرن ۾ هڪ الڳ سڃاڻپ ڏني آهي. شھمير جي شاعريءَ ۾ سرتيءَ جي سونھن جا عڪس بہ آهن، عاشق جي دل جا رقص بہ آهن، مٽيءَ جي مهڪ بہ آهي تہ ڌرتيءَ جا ڏک بہ آهن. هن ڪويءَ وٽ خيالن جي کاڻ ۽ لفظن جو اڻ کٽ خزانو آهي.

Title Cover of book جدائي جي جزيري تي

منهنجي اک جو بادل سان آ شجرو ملندو.

منهنجي اک جو بادل سان آ شجرو ملندو.
تنهنجو اک جو ڪاجل سان آ شجرو ملندو.

تنهنجي زلفن سان خوشبوءِ جو لاڳاپو آ،
تنهنجو تڏهن هرگل سان آ شجرو ملندو.

غور ڪري ڏس پاڻ ٻنهي جو تعلق ائين آ،
ٻيڙيءَ جو جئين ساحل سان آ شجرو ملندو.

مان ته گلاب کي ڏسندو آهيان لڳندو ائين آ،
ڄڻ ته گلاب جو ڪو ڳل سان آ شجرو ملندو.

حسن بڻايو اهڙو مونکي ديوانو آ،
منهنجو ڄڻ ڪنهن پاڳل سان آ شجرو ملندو.

چيلھ تي هٿ ڏئي بيهي سوچن ڏوھ ثواب،
پيرن جو ڀي پايل سان آ شجرو ملندو.

ڌرتيءَ سان ڀي اهڙو رشتو جڙيل آهي،
جهڙو منهنجو آيل سان آ شجرو ملندو.

ٿو ته بڻايو شعرن ۾ مٺڙي ممتاز،
بيحد سهڻي هڪ گل سان آ شجرو ملندو.