دوست هر ڪو سٺي نوڪريءَ ۾ لڳو.
روح منهنجو چريو ڇوڪريءَ ۾ لڳو.
مان انهي ڏينهن کان پوءِ مئل هان سچي،
سنهڙو پٿر جڏهن ڪوهه مريءَ ۾ لڳو.
مون کي تاريخ سهڻي پڪاري پئي،
ذهن هڪدم وڃي ڏوڪريءَ ۾ لڳو.
ڇوڪري وائڙي ٿي وئي اوچتو،
در جو چوڪاٺ جيئن ٽوڪريءَ ۾ لڳو.
مان ته گهر پنهنجي موٽيو اچان پيو سڌو،
حادثو هڪ وڏو آمريءَ ۾ لڳو.
هن کان وڇڙي مري جي ويس ائين مان،
جيءُ ٿورو ٿڪو شاعريءَ ۾ لڳو.