نعت شريف
مٺي محبوب جي هر هنڌ خدا واکاڻ ڦهلائي.
خدا جي لاڏلي پنهنجا رکيا جو پير ڌرتيءَ تي،
مٽيءَ ۾ ساهه پئجي ويو ڪڪر آلاڻ ڦهلائي.
خوشيءَ جي لهر جهومي پئي سڄو ماحول مهڪي پيو،
سڪا وڻ ٿي پيا ساوا، سرنهن پيلاڻ ڦهلائي.
ستارا رات ڦهلايا، مٿي شمس الضحى جي لئه،
افق ڳاڙهاڻ ڦهلائي شفق لالاڻ ڦهلائي.
جهالت جي انڌيري کي اچي مرسل ڏني تيلي،
اڃا ٿي روشني پهچي اها چانڊاڻ ڦهلائي.
نماشا وقت مرڪڻ سان، وڃايل سئي لڀي ٿي پئي،
وڏي مصباح موهيندڙ هئي اجراڻ ڦهلائي.
شفيع المذنبين، رب پاڪ جو پيغام پهچائي،
ڪليم الله، نبي ناشر، جزا جي ڄاڻ ڦهلائي.
دنيا ۽ آخرت جي لئه ڀري ڇڏ ڀاڳ سان هادي،
اچي شهمير دامن آ، دعا جي ڪاڻ ڦهلائي.