پرين جو ديس هو منهنجي بدن ۾ ساهه نه هو.
خدا گواهه ته ڪوئي به خير خواهه نه هو.
نماڻي آس کڻي مون ڪرڻ گهريو درشن،
مگر حالات جو مون سان ذرو به ٺاهه نه هو.
سڪون روح کي ناهي نه ننڊ اکين کي،
ائين ته حال ڪڏهن عشق اڳ تباهه نه هو.
سموري ميڙ ۽ چونڊي پيار هو منهنجو،
۽ هن جو پيار منهنجي سان ذرو به چاهه نه هو.
مرڻ جو ڪو نه هو الڪو سچي ٻڌايان ٿو،
خيال يار جو ٿئي پيو، سندس گناهه نه هو.
الائي ڇو هي زمانو نه سمجهه ۾ آيو،
عجيب دور هئو، سمنڊ هو، ڪو واهه نه هو.
پڇو پيا ته هئو ڇا؟ پرين پرين ٿو ڪرين،
سڄو جهان هو منهنجو فقط الله نه هو.
مرڻ کان پوءِ به پنهنجا عزيز پورن ٿا،
اهو ئي ڏک هو سڀن جو ته ڪو نباهه نه هو.