پنهنجي پاران: محبت جو ثمر
خبر ئي ڪا نه پئي خود کي،
لکيم احساس ڪاغذ تي ته ٿيندي شاعري ويئي.
سڀن سڄڻن ٿي ساراهيو.
محبت جو ثمر آهي.
گهڻا ئي عيب آهن پر لڪن ٿا پيار پاڇي ۾،
جڏهن ٿو آنءُ سوچيان هي،
ڀلا مون وٽ ٻيو ڇاهي،؟
سوا هڪ يار پنهنجي جي،
دنيا دولت اهائي آ،
گهڻو ئي آنءُ خوش آهيان،
تڏهن ڀي مان سبان ويٺو،
ٿيو جو پاند پرزا آ،
نئون مون وٽ ڀلا ڇاهي!
اهي ئي لفظ تشبيهون ۽ ترڪيبون،
کڻي ترتيب سان رکيم،
اوهان جو پيار پارس آ،
سڃڻ سان سون ٿيندو هان.
اچن ٿا لفظ لارون ٿي وڃي ٿو ڏانءُ پوئيندو،
سٽن جي تند ۾ موتي سموئي سڀ وجهان ٿو مان،
ڳچيءَ ۾ هار ٺاهي هڪ،
اهو سينگار منهنجو آ.
عشق جو سمنڊ گهرو آ،
جدائي جي جزيري تي بڻايل شعر هي منهنجا،
بتيلا ڪاغذي آهن،
مٿان طوفان اچڻو آ،
لڳي ٿو موسمن پنهنجو وري آ منهن ڇڏيو ڦيري،
گهڻائي داخلي ۽ خارجي احساس اڻيا هن،
لڏن لهرن جي وچ ۾ ٿا،
اگر ان مان ڪٿي ڪو خيال يا ڪو شعر موهي ٿو،
ته منهنجي ڪاميابي آ،
سفر سارو سڦل آهي.
سدائين آنءُ رهندو هان،
اڃا سڪ جي پناهن ۾،
حياتي مختصر آهي پرين جي ساڻ هوندو آ.
ائين لڳندو الئه ڇو آ، جدا جي يار هوندو آ،
وڙهي ٿو وقت هر پل پوءِ،
ڳچيءَ ۾ هٿ وجهي منهنجي،
جڏهن تنها هجان ٿو مان،
رهان ٿو خوفزده ڇو،
ڪڏهن ميلي ۾ تنهائي ڪڏهن تنهائي ۾ ميلو،
حقيقت ۾ ڏسان ٿو شاعري ڀي آرسي آهي،
ڏسي سگهجي ٿو اندر کي،
اندر جي ساري منظر کي،
ڪڏهن گهرکي، ڪڏهن تر کي،
ڪڏهن ٿر کي، سفر جي ساري منظر کي،
امبرکي ۽ ستارن کي،
پيارن جي سهارن کي،
سڄو اجرو پيو آهي،
وري ڀي آنءُ ٿورائتو،
ٻئي جوڙي هي هٿڙا ٿو،
مڃان مان شڪريو سڀ جو،
خصوصن ساڻ سڄڻن جو،
ڇپائي لاءِ اتساهيو،
تڏهن منهنجو،
پڳو آ پيار جو پورهيو اوهان جي ريشمي هٿ ۾،
ڪجو احوال کان واقف،
سدا اوسيئڙو رهندو.
اوهان جو پنهنجو.
شهمير سومرو
مراد واهڻ محلو لاڙڪاڻو
03003428619
Shahmeeralisoomro111@gmail.com