هن جي نالي پھريون نثراڻو نظم
آڪاس تي ٽيڙو ٽڙي، ۽ ڪتيون کڙي پيون هن،
۽ مان پنھنجي هٿن جي ٻڪن ۾،
تنھنجي ڪتابي چھري کي ڏسان ٿو،
جنھن جي هر ريکا تي وکريل هن،
منھنجا گيت، غزل،
ڪوتا ۽ ڪھاڻيون، جن کي هر روز،
صبح ۽ سانجهہ، خوابن ۽ خيالن ۾،
تنھنجي مک تي وکريل ڏسان ٿو مان،
ڄڻ تنھنجا چپ چمان ٿو مان،
چپ چمان ٿو يا ڪوئي گيت لکان ٿو مان،
۽ ان ويل شفق جي هن پار کان ڪوئي آواز ٻڌان ٿو مان،
ڪوئي من پرڀائي رهيو آ،
ڳائي رهيو آ،
”اوم شانتي .... اوم شانتي.....اوم شانتي”
***