اندر جو آواز (شخصيتن جون بي تڪلف ڳالھيون )
جواب : زوار نقوي (سيد زوار حسين شاھہ نقوي)
سوال: سڃاڻپ ؟
جواب: انسان دوستي.
سوال: پيدائش جي تاريخ؟
جواب : 15 جنوري 1962ع، ٽنڊو جھانيان حيدرآباد.
سوال: پنھنجي ڪھڙي تخليق تي ناز اٿوَ ؟
جواب: مون کي نٿي سجهي پر ڪا تخليق ضرور آهي، جيڪا منھنجي لاشعور ۾ موجود آهي. جڏهن اها شعور جون سرحدون اورانگي ايندي تہ مان ان کي سفيد ڪاغذن تي لاهيندم ۽ مون کي يقين آهي تہ اها تخليق پنھنجي دور جو وڏي ۾ وڏو سچ هوندي.
سوال: مستقبل ۾ ڪھڙا ارادا اٿو؟
جواب: پي ايڇ ڊي ڪرڻ جو.
سوال: توهان جي روزاني زندگيءَ جو بنيادي اصول؟
جواب: پاڻ وٽ موجود علم روشن خيال دوستن کي منتقل ڪرڻ ۽ انھن وٽ موجود علم حاصل ڪرڻ.
سوال: سونھن توهان جي نظر ۾؟
جواب: منھنجون اکيون، جيڪي ڪائنات جي حسين هئڻ جو احساس ڏيارين ٿيون.
سوال: اداس لمحن ۾ ڇا ڪندا آهيو؟
جواب: پڙهندو آهيان، لکندو آهيان ۽ دوستن ڏي ويندو آهيان، اداس رستن تي آواره انسانن جيان ڀٽڪندو آهيان ۽ جڏهن سَنڌ سَنڌ چور ٿي پوندو آهي تہ موٽي ايندو آهيان ۽ ننڊ کڻي ويندي اٿم.
سوال: مختلف ميدانن ۾ پسند جون ڪي بہ ٽي شخصيتون ؟
جواب: نورالھديٰ شاھہ، سليم گل شيخ، ايم بي کٽياڻ.
سوال: پسند جو ڪتاب، ٽي وي، ريڊيو پروگرام؟
جواب: شاھہ جو رسالو، ٽي وي ڪونہ ڏسان، ريڊيو بہ ڪونہ ٻڌان.
سوال: موسيقي ڪھڙي ٻڌندا آهيو؟
جواب: جنھن ۾ زندگيءَ جي اميد هجي.
سوال: فلمون ڪھڙيون ڏسندا آهيو؟
جواب: جن ۾ خوشيون، ٽھڪ، مرڪون هجن، ڇاڪاڻ تہ اهي منھنجون ضرورتون آهن.
سوال: اڪيلائيءَ ۾ ڪھڙا ماڻھو گهڻو ياد ايندا اٿو؟
جواب: جيڪي وڇڙي ويا آهن.
سوال: انسان کي ڪھڙو ڪم زندگيءَ ڏانھن مائل رکي ٿو؟
جواب: اميد
سوال: ڪھڙي ڳالھہ تي خوش ٿيندا آهيو؟
جواب: جڏهن بہ نيڪيءَ جو ڪم ڪندو آهيان.
سوال: ڪھڙي ڳالھہ تي چڙ لڳندي اٿو؟
جواب: جڏهن ڪير منھنجي ڳالھہ سمجهي نہ سگهندو آهي.
سوال: ڪھڙين ڳالھين تي روئڻ ايندو اٿو؟
جواب: جڏهن منھنجي خلوص، سچائي ۽ پيار کي قبول نہ ڪيو ويندو آهي.
سوال: موت؟
جواب: هڪ حقيقت آهي.
سوال: ڏک ۽ خوشي؟
جواب: انسان جون ٻہ جبلتي ڪيفيتون آهن.
سوال: دوستي ۽ دشمني؟
جواب: انساني احساسن جون ٻہ متضاد انتھائون.
سوال: پسند جو شعر؟
جواب: ماڻھو ڏيندم مھڻا، مون کي ڪندا ڪوھہ، ڇپر منجهان ڇوھہ، سڀئي رنگينديس رت سين. (شاھہ)
سوال: ڪو واقعو جيڪو توهان کي ڪنڊي جيان چڀندو آهي ؟
جواب: جڏهن هن پنھنجا سڀئي نفرت ڀريا لفظ مون لاءِ استعمال ڪيا هيا، ان لمحي لڙڪ منھنجي اکين جي ڇپرن جون سرحدون اورانگهي آيا هيا ۽ پوءِ جڏهن حقيقتون سامھون آيون هيون تہ هوءَ پنھنجي ڪيئي تي پشيمان ٿي هئي پر شايد اسان جا رستا بدلجي چڪا هيا.
(22-28 اپريل 1992ع هفتيوار سنڌو حيدرآباد)