ارپنا
من جي برندابن ۾
جيءَ جي ڪرشنا کي چيو:
شايد آڪاسَ جي نراڙ تي وکرندڙ ڌنڪ جا رنگ
منهنجي من ۾ لياڪا پائي پروڙي سگهن
ته حقيقي رنگ ديوتا اِندر جي ڪمان ۾ نه
منهنجي آتم ۾ سمايل آهن
جڏهن کان تو منهنجي زندگيءَ ۾ پير پاتو آهي.
شاعري
کٿوريءَ کيپَ کيتر ۾
شاعريءَ جو هي ڪتاب ”کٿوريءَ کيپَ کيتر ۾“ خوبصورت شاعر مزمل سائر جي تخليقن جو مجموعو آهي. هي ڪتاب 2014ع ۾ سنڌيڪا اڪيڊمي پاران ڇپايو ويو.
- 4.5/5.0
- 6921
- 786
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- مزمل سائر
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- ترتيب
- شروعاتي صفحو
- ارپنا
- سنڌ سلامت پاران :
- ٻه اکر
- شانت مان سُرڪَ
- ڪي گيت امر ڇڏي ويندس
- مهاڳ
- مومل (بيت – وائيون)
- -
- مومل (بيت)
- مومل (وائيون)
- (1)
- (2)
- (3)
- (4)
- (5)
- (6)
- (7)
- (8)
- (9)
- (10)
- (11)
- گيت _ غزل _ وائي _ نظم _آزاد نظم _نثري نظم
- -
- لمحن جي تاندورن سان مون احساسن جو ڀرت ڀريو آ
- رنگ وکري ته ويا ڏينهن جي ويسَ تان
- او جيئَڙا، او جيئَڙا
- موکِي، تنهنجي محفل ۾
- ڪوٽ ۾ تاريخ جي ڏنجهن ڏريل، او مارئي
- پورنماسيءَ ڪالڪا ديويءَ مندر پاسي ٽڪريءَ تان تارن جو ميڙ، اکڙين جوت، اُجارو.
- بزم ۾ انءَ پير ڪو آيو ڀري
- ڏِيا جلائي، شراب پي پي، رباب ڇيڙي ته ڪانه ٿيندي
- ڏيئا به ٻرن، سُرندا به وڄن، جي دل نه لڳي، پو ڇا ٿيندو
- جو به تنهنجي نهار ۾ آهي، سو سدائين قرار ۾ آهي
- هڪ نظم ڏٺو مون ميلي ۾ ــــــ
- لڳن توسان لڳي اهڙي، لڳن ڪنهن سان لڳي ناهي
- ڪٿي ڪاليداس ۽ ڪٿي پريتما
- هوءَ، ڄڻ ڏاڙهونءَ وڻ ۾ پهريون پهريون گُلُّ ڦٽيو آ
- ڏور لُڙهي ويو ونجهه، او مانجهي
- ڪو راڳ اڳن وارو، اڄ ڇيڙ ته اي راڳي
- ڊُڪي ٿي موهه ۾ هرڻي
- موهن جي مٽيءَ تي ڇم ڇم ڇيرن کي ڇمڪائڻ واري
- دنبورو سياري رُت ۾ دَرَ چانئٺَ آڏو سانتيڪو آ
- تنهنجو، منهنجو رنگ الڳ آ
- جيڪِي تو ۾ آهه
- تو چيو، ڇا ته تو چيو آهي
- پروهتو، پروهتو
- منهنجو من نادان
- جِيوَن هڪڙو فِلَرٽ آهي
- ڇا جي آ آلاڻ
- پرين، تون نه موٽئين، نه آيون نه آيون
- ها، پرين، باهه ڪو نه ٺَرڻي آ
- ڪئين درد، دارون ضروري اڃا
- ٻُري تَندَ تنهنجي اَڄاتيءَ اڳن
- کُڙکُٻيتا، کُڙکُٻيتا
- تنهنجي من جي چانئُٺَ تي مان بِينَ وڄايان ويٺو
- اي ماڻِڪَ ، تنهنجي ميلي ۾
- پنهنجيءَ منزل جي رستي تي
- جِيوَن پَڄري سِگرِٽ وانگي
- نظم هڪڙو ڍَڪّ جي بازار ۾ گم ٿِي وَيو
- هُن جا نيڻ ته سنڌو آهن
- سندوري آ شام
- انءَ واءَ وڙهي ويا، ساٿيئڙا
- او بانوِرا، رِيسائِتا
- هيءَ ڇا ته اڀي آ ڌرتيءَ تي
- رُت سانوڻ جي آ وري
- منهنجي ڪَوِتا جي ڪَنٺي تي
- راڻا، تو بن رات نه گذري
- يادن آندي آ برسات
- پورٽريٽ ٿي چِٽيم:
- پرين نيڻ منهنجا صدين کان اڃارا
- سرد ڏيئڙا، سرد ڳوڙها، سرد راتيون، ڇا ڪجي
- آس، نراسائيءَ جي سوريءَ دل تڙپي يا ڳائي
- مومل راڻي ڪارڻ مندر جاڳي ٿو
- جيءَ جيارا، آءُ تڙ
- تون انبر جو اجرو تارو
- اڃا تاءِ منزل نه آئي، نه آئي
- ٻيڙيون، ٻيڙا ڪيٽِي بندر نارُن مان ائن ٿا اُهرن،
- سُهڻي، آرسيءَ ۾ تون پاڻ ڏسي شرمائين
- وري واءَ ساڳيا نماڻا، نماڻا
- هِي پڙاڏا، ٻُڌ، پروهِت، گهنڊ ڪوئي آ گُڙيو
- ورهه دل جو ديپ تنهنجي پيار ۾ ٻرندو رهيو
- موکِي، مڌ جي ماٽين مان
- ارجن حاسد
- امداد حسيني
- سائر ـــ سُر ۽ سونهن جو شاعر
من جي برندابن ۾
جيءَ جي ڪرشنا کي چيو:
شايد آڪاسَ جي نراڙ تي وکرندڙ ڌنڪ جا رنگ
منهنجي من ۾ لياڪا پائي پروڙي سگهن
ته حقيقي رنگ ديوتا اِندر جي ڪمان ۾ نه
منهنجي آتم ۾ سمايل آهن
جڏهن کان تو منهنجي زندگيءَ ۾ پير پاتو آهي.