سُهڻي، آرسيءَ ۾ تون پاڻ ڏسي شرمائين
جوڀن پل کن تائين
ڌوئي لڱ لڱ، وار تون سنڌوءَ ٿي مهڪائين
جوڀن پل کن تائين
ڏک جي چوليءَ تي پئي سک جو ڀرت ڀرائين
جوڀن پل کن تائين
چومک جيئڙو ٿو ٻُري، اهڙي تند ٻُرائين
جوڀن پل کن تائين
جِيوَن ڍانڍو ٿانءُ آ، سپنا پو به ته نائين
جوڀن پل کن تائين
کيتر اونداهو وَسي پوياڙيءَ پو، سائين
جوڀن پل کن تائين
موکِي، ماٽي ڏي هتي، پياليءَ ڇا تون پائين
جوڀن پل کن تائين
ڪِينَر چوري ڇو نه، ڙي، ڀنڀٽ تون ڀڙڪائين
جوڀن پل کن تائين
چارڻ، سنڌڙيءَ راڳ ۾ پل پل جندڙيءَ ڳائين
جوڀن پل کن تائين
لفظ ته تو لئه ٿيا لڳهه ۽ تون پاڇا کائين
جوڀن پل کن تائين
پانڌي، منزل آ پري، لنئون تون رستن لائين
جوڀن پل کن تائين
ڪُوڪي ڪُوڪي ڪارڙا، ڇمرن ڦَٽين، گهائين
جوڀن پل کن تائين
اهڙي مٺڙي تانَ ۾، وقت پَيو بهڪائين
جوڀن پل کن تائين
ڇو ته ڇِلي آ ڪِلڪ تو، ڪنهن، ڇا، ڇو ورنائين
جوڀن پل کن تائين
رهندا سنڌوءَ ڪَپّ ڪنءَ اِنءَ آريج سدائين
جوڀن پل کن تائين
هن ته ڪئي آ جاڙ پر تون به ته ڪو نه گهٽائين
جوڀن پل کن تائين
سمجهي، پرجهي جندڙيءَ، هاڻي تون سمجهائين؟
جوڀن پل کن تائين
تاڙا تو جنءَ تانگهه ۾، تن تون ڇو نه اُڏائين
جوڀن پل کن تائين