وري واءَ ساڳيا نماڻا، نماڻا
رُئي ڪاڪَ، مومل، هلي آءُ، راڻا
وري مند موٽي اڌوري اڌوري
وري گهاوَ اٿليا پراڻا، پراڻا
وري درد، يادون، وري لُڙڪَ، آهون
نه مُرڪون، نه مُشڪون، نه ٽاڻا، نه ماڻا
وري وار اڻڀا، وري نيڻ آلا
وري ڳلّ، چپڙا ڪُماڻا، ڪُماڻا
نه سسئي نه آري نه ڀنڀور ڀُڻ ڀُڻ
نه تڙ آ نه نار آ نه ڀُنگيون نه ڀاڻا
نه ڇيليون نه ٻيريون نه ڪَٻرون نه ڳيريون
نه نار آ نه ناري نه سرتيون اباڻا
الا، مينڌرو ويو ته مومل به ناهي
الا، ڪاڪ آتڻ اجهاڻا اجهاڻا
ڳَري ٿو مَيو ڏنجهه ۾ واٽ اڪيلو
نه اوٺي نه ساڳا نه چندن نه لاڻا
اياڻا اياڻا مسافر رمِي پيا
مگر هاءِ موٽيا اياڻا اياڻا
محبّت ته وِينجهر جَڙي منجهه مالها
ڇِڳو هار، جذبا به ٿيا نيٺ داڻا
وري ڍنڍ ‘سائر’ اَساري اَساري
پکي مند وارا اڏاڻا، اڏاڻا