سرد ڏيئڙا، سرد ڳوڙها، سرد راتيون، ڇا ڪجي
تون به ناهين، مَي به ناهي، ڪيئن ڪاٽيون، ڇا ڪجي
ڪُوڪ ڪويل ڪئي ائين پِيڙا اُٿي ٿي ياد جي
هانءُ ٻَرڪيو، ٿيون اکيون پو نيٺ آليون، ڇا ڪجي
تون نه ايندين، تون نه ايندين، پو به ڪارونڀار ۾
تو ڪري نيڻن جلايون، ديپ ٻاريون، ڇا ڪجي
تون اچي وئين، وسّ ناهيون: ڏيهه واسيون، مچّ پئون
لڙڪ ڳاڙيون، ٿيون ڪٽاريون، پاڻ ماريون، ڇا ڪجي
ڦڙڦڙين ۾ مُنڌ ڍِرڪي، سج پائي ليئڙا
بادلن مان ٿو ڪڍي انءَ سجّ راسيون، ڇا ڪجي
ڇا ته لمڪو ڏئي ٽلي آ سُندري ڪينجهر ڪنڌي
وائِڙيون هر هنڌ لهريون وات ڳاڙهيون، ڇا ڪجي
ڇا ته پاهَڻَ هانوَ ڏارن، ڇا ته پارو، ڇا سفر
پو به رڙهندا، گيت چوندا پريت پاريون، ڇا ڪجي
برف ويڙهيل ڏونگَرن تي هنج هن، چانڊاڻ آ
اڇّ سان ٿي اڇّ ٻولي ڇا ته ٻاڻيون، ڇا ڪجي
آ نه موهن جي دڙي اڄ ڪو به واسي، مُنڌ ڪا
پو به ٻولن دَرَ، گهٽيون، گهر، کوهه، ماڙيون، ڇا ڪجي
ڪوٽ ٻاهر رام لِيلا ، منجهه سيتائون سڙيون
ڪوٽ اندر ظلم جون ڪيئي ڪهاڻيون، ڇا ڪجي
ننڊ ويري ايئن ‘سائر’ واڳ نيڻن جي جهلي
مان ته اوتيان سونهن، سپنا ڏينهن، راتيون، ڇا ڪجي