ڪئين درد، دارون ضروري اڃا
حياتي سوا تو اڌوري اڃا
اڃا کوڙ منظر ته ڪردار ڪئين
ڪهاڻي نه ٿي آهه پوري اڃا
ڀريو جامَ؛ اوتيو اڃا سوجهرو
الا، ڏينهن ڪئي آهه دوري اڃا
ڊُڪِي جيئن هرڻي، هرڻ ڀي ڊُڪيو
بيابانَ ۾ آ کٿُوري اڃا
وڄي ڪِينَرو پر نٿو سُر بهي
نه پئي تَند دل جي سموري اڃا
ٽِلي ڊيل انءَ، مور ويچار ۾
الا، نمّ، ٿيندي نموري اڃا
اڃا سڃّ ڪينجهر؛ تماچي نه تڙ
نه جوڀن سَڃِي سونهن نوري اڃا
سڪو زندگيءَ جو فضا ۾ ڦري
اکر ناهه، ‘سائر’ نه ڀوري اڃا