نظم هڪڙو ڍَڪّ جي بازار ۾ گم ٿِي وَيو
مون گهڻو ڳوليو، گهڻو ڦوليو، الا، نڪري وَيو
نيڻ پنهنجا مسڪرائي ويو کڻي
ڪانُ ڄڻ ڪو هانوَ ۾ ويئڙو هڻي
هاءِ، ڇا سهڻا هيا سي پيرڙا
هاءِ ڇا ڇن ڇن ڇنن گهنگهرو هئا
مون جئين ئي ڇير سان ڇيڙون ڪيون
نظم پو سانڍيون اڏارون ڪونج جان
پر هوا جي زور تي ڌونڌاڙجي
وارَ هڪڙي هار تي ڇوڙي وَيو
ڇا ته چڳ چڳ واس ٿي اوتيو اُتي
چوطرف چندن هئو، هٻڪار هئي
ٿورڙي ئي دير ۾ آنڌي اُٿِي
نظم جو هر لفظ وکري ويو اُتي
ڪئين چپن تي لفظ ڪئين آيا نظر
ڪئين ڳلن تي ڪئين سِٽون آيون نظر
ڪئين اکيون مرڪيون رديفن وانگِيان
زلف ڪيئي قافِيا ٿيندا وَيا
پوپِري هڪڙي عروضن تي نَچِي
جهنجهڻو سُر تي سَرل وڄندورهيو
نيڻ هرڪو استعارو هو اُتي
جسم هر هڪ ڏات جو ديدار هو
پر، الا، آنڌي ائين آئي اُتي
ذهن جون تندون سڀئي جهوري وڌئين
نظم جو هر لفظ انءَ وکري وَيو
مون گهڻو ڳوليو، گهڻو ڦوليو، الا، نڪري وَيو
نظم هڪڙو ڍَڪّ جي بازار ۾ گم ٿي وَيو