دنبورو سياري رُت ۾ دَرَ چانئٺَ آڏو سانتيڪو آ
ٿڌ ۾ ڏيهه ته لرزي ويٺو، ڪنبي ويٺو، ٿڙڪي ويٺو
پر رهواسِي بوتا بوتا، گهر گهر اندر خاموشي آ
دنبوري جون تارون سِيٽيل، ڄڻ ڪنهن تن کي تاڻيو آهي
نيٺ ته تارون ڪنبيون آهن، تندن ديپڪ راڳ ڇهيو آ
سُرَ جي آڳ وَسي ٿي چوڏس، هاڻ ته سُرَ جا ٽانڊا ورسن
چوڏس ڏيهه ته شعلا شعلا، پو به ته گهر گهر آهه نِوائِي
بوتن ۾ ڪا جان نه آئي، بوتن ۾ ڪا جان نه آئي
دَرَ خاموشي، ڪُنڍيءَ، چانئُٺَ خاموشي ئي خاموشي آ
پر ديپڪ جي تانُن ٻُرندو دنبورو ئي ڄَرڪي ويٺو
دنبورو ئي ڀڙڪي ويٺو، دنبورو ئي ڌڙڪي ويٺو