منهنجو من نادان
پرين، وو، منهنجو من نادان
جِيوَن جو ڪُنُ ڪُنُ ڇاڇوليان، وَههُ مون تي حيران
مان لڙهندو منجهڌارَ ڪيان ٿو ساگرَ تي دهمان
ڪوهيڙي ۾ پاڻ پتوڙيان، ڇو ته کڻان احسان
منهنجو من نادان
پرين، وو، منهنجو من نادان
منهنجو من نادان
پرين، وو، منهنجو من نادان
مان هستيءَ لئه جَر، بَر ووڙي ، موٽيس منجهه پِران
پريتم مون ۾، پريت به مان ئي، مان ئي حق، گمان
مان ئي ماڳ، ته مان ئي مارڳ، مان ئي نيچ، مهان
منهنجو من نادان
پرين، وو، منهنجو من نادان
منهنجو من نادان
پرين، وو، منهنجو من نادان
مان جِيوَن جي رنگ محل ۾ توڻي هڪ مهمان
واس وکيريان سپنن جو، آڇيان محبت ۽ مان
پل پل رنگ ڇٽيان گلڙن سان، ڀون نه رهي ويران
منهنجو من نادان
پرين، وو، منهنجو من نادان
منهنجو من نادان
پرين، وو، منهنجو من نادان
من پياسو ٻاٻيهل، آڏو ماروٿل ، ميدان
جلندو، جهُرندو پنک پکيڙيان، اُڃّ اٿم ايمان
جاکوڙو ۽ ٿَڪّ اساٽن ۾ بڻجيا درمان
منهنجو من نادان
پرين، وو، منهنجو من نادان