جِيوَن هڪڙو فِلَرٽ آهي
ڪچڙو، اُوڻو اَرٽ آهي
ان جي تاڃِي پيٽي ۾
پَٽَ پَٽِيهَرَ تاندورا
سُٽَ جون تندون ۽ تارون
سترنگي ڌاڳا آهن
سترنگي سيبا آهن
کُڻَ ڏيئي، هئه کُڻَ ڏيئي
جن ڏورُن هي جوڙي ٿو
تن کي پاڻ اُڊيڙي ٿو
تن کي پاڻ اُکيڙي ٿو
هئه، هئه، پوءِ سڀ آسائون
لِيڙون لِيڙون ۽ لِينگهون
اَڳڙيون ٿِڳڙيون، ڇيهاڙيون
ها، جِيوَن ته فِلَرٽ آهي
لُڳِڙو ڪوئي وَرت آهي
واري واري وَرت، الا
ساٺِيڪن مان ناهه نجات
لَپّ چُرُون، ور اُڃّ، اُساٽ
ان سان سِنجَڻ ڪهڙو، يار
ڪير به واري ويٺو، يار
سچ، جِيوَن ته فِلَرٽ آهي
ڦيٽهڙو ڪو ڀَرت آهي
هن جا قسم ٻَهون آهن
ڪن ۾ آسُن جون رِيڙون
ڪن ۾ سُر سُر جون ڏورون
ڪن ۾ محبت جون تندون
ڪن ۾ مُرڪن جون ليرون
ان جا سڀ تاڻا ٻاڻا
ان جا سڀ ٽوپا، ٽاڪا
پاڻهي ٿا اُکلن، اُڊڙن
پاڻهي ٿا نڪرن، اُڊمن
رِيڙون توڙي رنگ ڪچا
ڦيٽوهَڙَ، هئه، ڦيٽَهڙا
جِيوَن وقت ڪَڪوري ٿو
جوڙي ٿو، ور ڀوري ٿو
جذبن کي دونهائي ٿو
سوچن کي ته اُٻاٽي ٿو
سپنا ڏئي ته جياري ٿو
سپنا ٽوڙي ماري ٿو
اڄ هن جي مون سان ياري
ٿينديس پوءِ تو سان ياري
ڪنهن سان ڪينَ نڀائي ٿو
هر ڪنهن کي بهلائي ٿو
جِيوَن هڪڙو فِلَرٽ آهي
ڪچڙو، اُوڻو اَرٽ آهي
لُڳڙو ڪوئي وَرت آهي
ڦيٽَهڙو ڪو ڀَرت آهي