مان تو وٽ هليو ايندس
مون کي يقين آهي ته مڪمل ماٺ کان پوءِ منهنجو خط ڏسي توکي حيرت نه ٿي هوندي. مون کي خبر آهي، ته تو منهنجي باري ۾ حيران ٿيڻ ڇڏي ڏنو آهي. تو پاڻ کي پرچائي ڇڏيو آهي، ته تنهنجي پٽن مان هڪ پٽ سانوڻ جي ڪڪريءَ جهڙو آهي. سمنڊ جي وير جهڙو آهي. هو هنگلاج جو مسافر آهي. تنهنجو هڪ اڻٿائينڪو پٽ مان آهيان.
مهينن کان آيل تنهنجا خط مون پنهنجي ويهاڻي هيٺان رکي ڇڏيا آهن. مون اهي خط کولي پڙهيا ناهن. مون کي خبر آهي، ته انهن خطن ۾ منهن جي لاءِ دعائن کانسواءِ ٻيو ڪجهه به لکيل نه هوندو. تو اڄ تائين مون کي ايتريون دعائون ڏنيون آهن، جو مان دعائن جي بار هيٺان دفن ٿي ويو آهيان.
ڪالهه رات دير تائين، رکي رکي تون ياد ايندي رهينءَ. دل اداس ٿي ويئي. مان ٻاهر، اُماس جي اوندهه ۾ نڪري ويس. اڪيلن ۽ ويران رستن تي وڻن هيٺان هلندي، مون کي اُهي ڏينهن ياد آيا، جڏهن تون بالڪونيءَ ۾ بيهي منهنجو انتظار ڪندي هئينءَ ۽ مان توکي ستائڻ لاءِ ڪڏهن ڪڏهن دير سان اسڪول مان موٽندو هوس. تو کان ماڻهو جڏهن پڇندا هئا ته توکي پنهنجن پٽن مان سڀ کان ڪارو ۽ ڪوجهو پٽ ڇو وڻندو آهي، تڏهن تون چوندي هئينءَ، ”هيءَ ڪجهه عرصي کان پوءِ مون کان ڌار ٿي ويندو.“
ان جواب کان پوءِ مون اڪثر تنهنجين اکين ۾ آلاڻ ڏٺي هئي. ڪالهه رات اڪيلائين ۾ مون کي تنهنجو اهو جملو ياد آيو. مون تنهنجي جملي جي مفهوم تي سوچيو، ائين برابر آهي، ته مان توکان ڌار ٿي ويو آهيان، پر منهنجيءَ دل کان تنهنجي ياد ڌار نه ٿي آهي. منهنجو روح تنهنجي روح جي ڇڪ کان ڌار نه ٿيو آهي. مان ڪنهن نه ڪنهن ڏينهن، ماٺڙي ڪري توڏانهن هليو ايندس. توکي پنهنجي اچڻ جو اطلاع نه ڏيندس. مان بس اوچتو ئي اوچتو هليو ايندس.
ويران رستن تي هلندي، گارڊن روڊ وٽ ٻن سپاهين جي منهن ۾ وڃي پيس. دڙڪو ڏيئي پڇيائون، ”سڃاڻپ وارو ڪارڊ اٿئي؟“
مون وٽ سڃاڻپ وارو ڪارڊ نه هو.
چيائون، ”توکي ٿاڻي وٺي هلنداسين.“
سوچيم، جيڪڏهن قانون جا محافظ مون کي ٿاڻي وٺي ويا ته پوءِ صبح تائين منهنجي جاگرافي اهڙي نموني ڦيرائي ڇڏيندا، جو منهنجا ملائڪ به مون کي سڃاڻي نه سگهندا. ان وقت اوچتو مون کي پريس پاس جو خيال آيو. مون کين کيسي مان پاس ڪڍي ڏيکاري. کين يقين ڏيارڻ لاءِ چيم، ”اسين، جيڪي پريسن ۾ ڪم ڪندا آهيون، تن کي ويران رستن تي رلڻ نصيب جو تحفو ٿي ملندو آهي.“
سپاهين مون کي ڇڏي ڏنو.
مان پنهنجي ڪمري تي موٽي آيس ۽ پوءِ دير تائين ڀتين سان ڳالهيون ڪندو رهيس.
چڱو امڙ، في الحال موڪلايون ٿا.
تنهنجو اڻٿائينڪو پٽ.