روڊ رولر
نوجوان ڪمري ۾ داخل ٿيو. صاحب وڏي بينيازيءَ سان ڪجهه دير تائين نوجوان کي نظر انداز ڪندو رهيو. نوجوان ويچارو صاحب جي حڪم جي انتظار ۾ بيٺو رهيو. صاحب ڏاڍي غور سان هڪ فائيل ڏسندو رهيو.
پوءِ جڏهن اڍائي ٿيا، تڏهن صاحب ڪنڌ کڻي نوجوان ڏانهن ڏٺو. چيائينس، ”ويهه.“
نوجوان ڪنڊ واري ڪرسيءَ تي ويهي رهيو. آڱرين ۾ آڱريون وجهي، هٿن جون تريون مهٽڻ لڳو.
صاحب پڇيس، ”ڪهڙو ڪم اٿئي؟“
نوجوان سڪل چپن تي زبان ڦيرائي، ڳالهائڻ لاءِ هن وات اڃا مس کوليو هوندو، جو صاحب چيو، ”پر ياد رک، مون وٽ ڪابه نوڪري ڪونهي.“
نوجوان ڳيت ڏيئي نڙي آلي ڪئي. پوءِ، تمام جهيڻي آواز ۾ چيائين، ”مون کي خبر آهي. مان فلاسافي ۽ تاريخ ۾ ايم ــ اي آهيان. ايم ــ اي جون ٻه ڊگريون حاصل ڪرڻ وارو نوڪري نه ڳوليندو آهي. مون کي خبر آهي.“
صاحب غور سان نوجوان ڏانهن ڏٺو. سندس نگاهن مان نوجوان لاءِ ناراضگي ظاهر ٿي رهي هئي. نوجوان کان پڇيائين، ”ڪهڙو ڪم اٿئي؟“
نوجوان چيو، ”توهان اخبارن ۾ روڊ رولرن جي ٽينڊر جو اشتهار ڏياريو هو نه، مان ان سلسلي ۾ آيو آهيان.“
”اڇا اڇا ته ٺيڪيدار آهين!“ صاحب هڪدم کلي پيو، چيائين، ”مون ڀانيو، ته نوڪريءَ جي ڳولا ۾ آهين.“
نوجوان پڇيو، ”ته ڇا، اوهان جي آفيسن ۾ ڪنهن به قسم جي، ڪابه نوڪريءَ جي جاءِ خالي ناهي؟“
”آهي ڇونه!“ صاحب اول کليو. پوءِ گنڀير ٿيو. چيائين، ”پر اهي نوڪريون مون چٺي برادرن لاءِ رکيون آهن. منهنجو مطلب آهي، ته ٻئي ــ ٽئين ڏينهن ڪونه ڪو نالائق ڪنهن ايم اين اي، ايم پي اي، وزير وغيره جي چٺي کڻي اچي سر تي سوار ٿيندو آهي. اهڙن کي انڪار ڪرڻ پنهنجي نوڪري خطري ۾ وجهڻ برابر آهي. ها، تون روڊ رولرن جي ڳالهه ڪر. ڪهڙي فرم جو نمائندو آهين؟“
نوجوان وراڻيو، ”مان پنهنجي فرم جو پاڻ نمائندو آهيان.“
”ويري گڊ.“ صاحب پڇيو، ”اسان کي ٻه روڊ رولر گهرجن. تون سپلاءِ ڪري سگهندين؟“
نوجوان چيو، ”مان في الحال هڪ روڊ رولر سپلاءِ ڪري سگهندس.“
”هڪ!“ صاحب چيو، ”ٺيڪ آهي، في الحال هڪ سپلاءِ ڪر. پوءِ جلد ئي ٻئي روڊ رولر جو بندوبست ڪجانءِ.“
نوجوان ٿڌو ساهه کنيو. چيائين ”هڪ روڊ رولر ته هتي ئي حاضر آهي.“
صاحب کان ڇرڪ نڪري ويو. چيائين، ”ڇا مطلب؟“
”روڊ رولر ڏامر ۽ پٿر جي رستن تي هلندا آهن نه!“ نوجوان چيو، ”مان به پٿر ۽ ڏامر جي رستن تي رلندو آهيان. مان جيئرو جاڳندو روڊ رولر آهيان.“