نڙيءَ ۾ اَٽڪي پيل ڪُنڍي
مون ڊاڪٽر کي هڪ دفعي چيو هو، ”ڊاڪٽر تنهنجو علاج بيسود آهي. مون کي نڙيءَ ۾ ڪو عام رواجي سور نه آهي. مان محسوس ڪريان ٿو، ان سور جون درد ناڪ ٽاريون منهنجي سموري سرشت ۾ شامل ٿي رهيون آهن.“
ڊاڪٽر کليو هو. چيو هئائين، ”توکي ڪينسر ڪونهي. تون عام دوائن سان ٺيڪ ٿي ويندين.“
عام دوائن سان مان ٺيڪ نه ٿيو آهيان. علاج جاري آهي. ڊاڪٽر جو رايو مون کي احمق جي خواب مثل محسوس ٿيو آهي.
ڪالهه مون ڊاڪٽر کي چيو هو، ”ڊاڪٽر، علاج ڪرائيندي مون کي الاءِ ڪيترو عرصو گذري ويو آهي. درد جي مدت جو فقط احساس رهيو آهي، عرصي جو ڪوبه احساس باقي نه رهيو آهي.“
ڊاڪٽر کليو، چيائين، ”علاج جاري رک ــ هڪ نه هڪ ڏينهن ٺيڪ ٿي ويندين.“
هڪ نه هڪ ڏينهن! مون ڊاڪٽر کي چيو، ”ڊاڪٽر صاحب، مان ائين محسوس ڪريان ٿو، منهنجي نڙيءَ ۾ ڄڻ ڪنڍي اٽڪي پيئي آهي.“
”ڪنڍي!“ ڊاڪٽر حيران ٿيندي چيو، ”بابا ڪنڍي ته مڇيءَ جي ڪليءَ ۾ ڦاسندي آهي. تون ماڻهو آهين، توکي ڪيئن ڪنڍي ڦاسندي!“
”توکي خبر ڪونهي ڊاڪٽر.“ مون ڊاڪٽر کي چيو، ”ڊاڪٽر، انسان جي نڙيءَ ۾ به ڪڏهن ڪڏهن ڪنڍي ڦاسي پوندي آهي ۽ پوءِ اها ڪنڍي مرڻ گهڙيءَ تائين هن جي نڙيءَ مان نڪري نه سگهندي آهي.“
ڊاڪٽر بيزار ٿيندي چيو، ”مون اڄ تائين نڙيءَ جي سور وارن لاتعداد مريضن جو علاج ڪيو آهي. پر تو جهڙو مريض اڄ تائين منهنجي مٿي ۾ نه لڳو آهي.“
ڊاڪٽر وٽان مايوس ٿي ويڄ وٽ ويس. ويڄ کي چيم، ”ڊاڪٽر احمق آهي. منهنجي لاعلاج مرض جو علاج ڪري رهيو آهي. منهنجي نڙي ۾ ڪنڍي ڦاٿل آهي ۽ ڊاڪٽر مون کي اينٽي بائيٽڪ جون گوريون کارائي رهيو آهي.“
ويڄ ساگر وانگر وسيع نگاهه سان مون ڏانهن ڏٺو، پوءِ سوچ ۾ ٻڏل آواز ۾ چيائين، ”مڇيءَ وانگر ماڻهوءَ جي نڙيءَ ۾ به ڪنڍي ڦاسي پوندي آهي. پر ڪنڍي ڦاسڻ کان پوءِ ٻنهي جي لڇڻ ۾ فرق هوندو آهي. مڇي ڪنڍيءَ مان جان ڇڏائڻ لاءِ سٽون هڻي هڻي جهٽ پنهنجو انت آڻيندي آهي. ۽ ماڻهو ڪنڍي جو درد سانڍي جيئندو رهندو آهي. تون اهو درد سانڍي جيئندو رهه، جيستائين عمر اٿئي. باقي ڪنڍي تنهنجيءَ نڙي مان نه نڪري سگهندي.“