ماٽيلي ماءُ جي دعا
”جيءُ منهنجا لعل.“
”اڄ مون کي پشتو جي قديم شاعر خوشحال خان خٽڪ جي هڪ ڪلام ۾ ماءُ جي پٽ لاءِ دعا ياد ٿي اچي.“
”ڪهڙي دعا؟“
”اول واعدو ڪر، ته تون به مون کي اهڙي دعا ڪندينءَ.“
”اول ٻڌاءِ ته سهي اها ڪهڙي دعا آهي؟“
”اول واعدو ڪر.“
”چڱو واعدو ٿي ڪريان. هاڻي ٻڌاءِ اها دعا.“
”پشتو ڪلام ۾ ماءُ پنهنجي پٽ کي دعا ٿي ڪري ته، شل تنهنجي مٿان عقاب جي چنبن مان ٽمندڙ رت جا ٽيپا ڪرن.“
”ماءُ چئبي يا ڏائڻ!“
”تون مون کي اهڙي دعا نه ڪندينءَ امان؟“
”مان تنهنجي ماءُ آهيان. ڏائڻ نه آهيان.“
”پر تو مون سان واعدو ڪيو آهي.“
”مون دعا لاءِ واعدو ڪيو آهي. بد دعا لاءِ نه.“
تون پختون ماءُ جي دعا کي بد دعا ٿي سمجهين!“
”ها.“
”نه پوءِ دعا ڇا آهي؟“
”شل مزا ماڻين. پٽ راڻين کي چوڙين ۽ ماڻين.“
”اها دعا آهي؟“
”ها.“
”اهو ته پاراتو پيو لڳي.“
”نه ابا. مان تنهنجي ماءُ، توکي پاراتو ڪيئن ڏيندس!“
”چڱو ڀلا، هڪ ڳالهه جي موڪل وٺان، ڏيندينءَ؟“
”ڪهڙي ڳالهه؟“
”اول واعدو ڪر.“
”خوشحال خان جي ڳالهه ته ناهي؟“
”نه امان.“
”عقاب جي ڳالهه ته ناهي؟“
”اون هون.“
”رت هاڻن چنبن جي؟“
”بلڪل نه.“
”ته پوءِ ڇاجي ڳالهه آهي.“
”مان فوج ۾ ويندس امان.“
”فوج ۾ وڃن تنهنجا دشمن!“
”دشمن کي تنهنجي دعا جي ضرورت نه آهي!“
”مان توکي فوج ۾ وڃڻ جي اجازت نه ڏيندس ۽ جيڪڏهن زوريءَ ويندين ته قيامت ڏينهن ٿڃ نه بخشيندي مانءِ.“
”مان فوج ۾ نه ويندس، پر منهنجو دوست اختر فوج ۾ ضرور ويندو.“
”ڪيئن ويندو؟“
”هن ماءُ جي ٿڃ نه پيتي آهي. هن آسٽر ملڪ جي دٻي جو کير پيتو آهي. دٻي جو کير نه بخشائبو آهي.“
”خدا ڪندو ته تون ڍڪ منشي ٿيندين. هيڊڪانسٽيبل ٿيندين. خدا نه ڪري جو تون فوج ۾ وڃين.“