ڄمندي ڄام
پڇيو مانس، ”خبر آهي ڦودنا، پرايو ٻار چورايو اٿئي ڇا؟“
ڦودني چيو، ”پنهنجي ٻولي سڌار، گدڙ. چورائبيون شيون آهن. ٻار اغوا ڪبا آهن. بهرحال، هيءُ منهنجو پنجون نمبر پٽ آهي.“
ٻولي سڌارڻ بابت مون سندس ٿورا مڃيا. پوءِ پڇيو مانس، ”پنهنجي پٽ کي کڻي ڪيڏانهن ڊوڙندو پيو وڃين؟“
”ڊاڪٽر ڏانهن.“
”خير ۾؟“
”منهنجو پنجون نمبر پٽ پائلي کائي ويو آهي.“
”پائلي، يعني چار آنا؟“
”هائو.“
”ان ۾ ڪهڙي وڏي ڳالهه آهي!“ چيم، ”توکي ته خوش ٿيڻ گهرجي، ڦودنا.“
”عجيب بيوقوف ماڻهو آهين!“ ڦودني چيو. ”منهنجو پٽ چار آنا کائي ويو آهي ۽ تون چوين ٿو ته اها وڏي ڳالهه ناهي!“
”هن عمر ۾ تنهنجو پٽ چار آنا نه کائيندو، ته ڇا چار هزار رپيا کائيندو؟“
”تون منهنجي پريشاني سمجهي نه سگهندين. مان ڊاڪٽر ڏانهن وڃان پيو.“
”مان تنهنجي پريشاني سمجهي سگهان ٿو.“
”ڌوڙ سمجهي سگهين ٿو.“
”تون چاهين ٿو ته تنهنجو پٽ ڄمندي ڄام هجي ۽ ننڍيءَ وهيءَ ۾ ئي سرڪاري فنڊ کائڻ شروع ڪري.“
”تو سان ته خدا پڄندو، گدڙ!“ ڦودني چيو، ”منهنجو پٽ چار آنا کائي ويو آهي، تنهن ڪري پيٽ ۾ سور اٿس.“
”شروعات ۾ ائين ئي ٿيندو آهي.“ چيم، ”تون فڪر نه ڪر ڦودنا. تنهنجو پٽ انشاءَ الله چار آنا هضم ڪري ڇڏيندو.“
ٻارڙو کلي پيو.
”ڏس!“ چيم، ”منهنجيءَ ڳالهه تان ٻارڙي کي به کل آئي آهي.“
ڦودني غور سان پنهنجي ننڍڙي پٽ ڏانهن ڏٺو. چيائين، ”هي ته سچ پچ کلي پيو. شايد پيٽ جو سور لهي ويو اٿس.“
”نه فقط پيٽ جو سور لهي ويو اٿس، پر وڏي صفائيءَ سان چار آنا به هضم ڪري ويو آهي.“ ڦودني کي چيم، ”توکي خوش ٿيڻ گهرجي ڦودنا، ته تنهنجو پٽ ڄمندي ڄام آهي.“
ٻارڙو تاڙيون وڄائي کلڻ لڳو.