ٻڪر
”تنهنجي تجويز خراب ناهي.“ ڦندڻ چيو، ”پر اسان کي ڪير خريد ڪندو؟“
”ڇو، اسين ٻڪرن کان به وياسين!“
”ماڻهو گونگا ٻڪر قربان ڪندا آهن. ڳالهائڻ وارا ٻڪر نه.“
”اسين ڳالهائڻ ڇڏي ڏينداسين.“
”۽ لکڻ؟“
”لکڻ به ڇڏي ڏينداسين.“
”پوءِ شايد وڪامي سگهنداسين.“
”اسين اڄ تائين تمام سستو وڪامندا رهيا آهيون، ڦندڻ.“ مون ڦندڻ کي چيو، ”ڇا اسين هڪ ٻڪر جيتري قيمت به نه لهڻون!“
انڪار ۾ ڪنڌ لوڏيندي ڦندڻ چيو، ”نه، اسين ٻڪر جيتري قيمت نه لهڻون.“
پڇيو مانس، ”ڇو؟“
جواب ڏنائين، ”ڇو جو اسين حلال نه آهيون.“
”تون ڀليل آهين ڦندڻ.“ مون چيو، ”اسين حلال جانور کائڻ جا حقدار آهيون، ته پوءِ پاڻ حلال ڇو نه آهيون!“
”نازڪ مسئلن تي توکي ۽ مون کي ڳالهائڻ جو حق ناهي.“ ڦندڻ چيو، ”اسين بهرحال ٻڪرن وانگر وڪامڻ لاءِ هلي پڙين تي بيهنداسين ۽ پوءِ وڪامي وينداسين.“
”ٺيڪ آهي.“ چيم، ”اسين پنهنجي قيمت پاڻ مقرر ڪنداسين.“
”بهرحال، اسين جيڪا به پنهنجي قيمت لڳايون، سا ٻڪر جي قيمت کان گهٽ هوندي.“ ڦندڻ چيو، ”پر اصل ۾ مسئلو آهي اسان جي کل جو.“
”ڇا جو مسئلو؟“
”اسان جي کل جو ڇا ٿيندو؟“
”اسان جي کل کڻي ويندا جماعتي ملان.“
”اتي تون ڀليل آهين.“
”ڇو؟“
”بابلا، اسان جي جسمن تي کل ڇڏي ڪٿي اٿائون!“
مان ڦندڻ جي ڳالهه ٻڌي حيران ٿيم. مون کي اوچتو خيال آيو ته اسان جي جسمن تي کل ته آهي ئي نه! مون ڦندڻ کان پڇيو. ”يار، اسان جي کل ڪيڏانهن ويئي؟“
جواب ڏنائين، ”اسان جي کل جماعتي ملان اڳواٽ لاهي ويا آهن.“
پڇيو مانس، ”ڪجهه ڏنائون به، يا مفت ۾ کل لاهي ويا آهن؟“
وراڻيائين، ”هڪ سرٽيفڪيٽ ڏيئي ويا آهن.“
پڇيم، ”ڇا جو سرٽيفڪيٽ؟“
ڦندڻ جواب ڏنو، ”ته اسين ملحد آهيون، دهريا آهيون، ڪافر آهيون.“
مون ڦندڻ کان پڇيو، ”ملن جي سرٽيفڪيٽ جو ڌڻيءَ در وڏو مرتبو آهي ڇا؟“
جواب ڏنائين، ”ان باري ۾ مرڻ کان پوءِ خبر پوندي.“