مرڻ به مشڪل آهي
ڪجهه ڏينهن اڳ جي ڳالهه آهي. ڌڻي بخش جي دل دنيا مان کٽي ٿي پيئي هئي. اسين حيران نه ٿياسين. ڌڻي بخش جي دل اڪثر دنيا مان کٽي ٿي پوندي آهي ۽ هو دنيا مان ڪوچ ڪرڻ جون ڳالهيون ڪندو آهي. گذريل دفعي پڻ هن دنيا مان ڪوچ ڪرڻ جو ذڪر ڪيو. چيو هئائين، ”يار گدڙ، دنيا ڏک ڏنا آهن. هينئر سچ پچ دنيا مان ڪوچ ڪبو.“
دنيا مان ڪوچ ڪرڻ جو پڪو پهه ڪري ڌڻي بخش ڌنو اڌ رات ڌاري گهر مان ٻاهر نڪتو. هو ڪلاڪن جا ڪلاڪ رستن تي رلندو رهيو پر دنيا مان ڪوچ ڪرڻ جي ڪا واٽ کيس نظر نه آئي. هن ڪجهه ماڻهن کان دنيا مان ڪوچ ڪرڻ جي راهه جو ڏس پتو پڇيو. هنن کيس چريو سمجهيو ۽ مٿس کلندا هليا ويا. ڪجهه ڄڻن کيس پٿر به هڻي ڪڍيا.
ڌني کي جڏهن دنيا مان ڪوچ ڪرڻ جي واٽ هٿ نه آئي تڏهن هو بيحد اداس ٿي پيو. هو هڪ وڻ کي ٽيڪ ڏيئي ويهي رهيو. اهو وڻ اتفاق سان ناريل جو وڻ هو. هوا جو جهوٽو آيو. هڪ ناريل ڇڏائجي سڌو اچي ڌڻي بخش کي ٽڪڻ تي لڳو. ڌڻي بخش جا ماشا چرخ ٿي ويا. کيس اکين آڏو ترورا تري آيا. پوءِ اوچتو ترورن مان هڪ شخص نمودار ٿيو. هن ڌني کان پڇيو. ”تون ڪير آهين ۽ ناريل جي وڻ هيٺان ڇا پيو ڪرين؟“
ڌني وراڻيو، ”منهنجو نالو ڌڻي بخش ڌنو آهي. مان گدڙ جو سنگتي آهيان. دنيا مان ڪوچ ڪرڻ جا سانڀاها ڪري گهر کان نڪتو آهيان، پر دنيا مان ڪوچ ڪرڻ لاءِ ڪا واٽ هٿ نه ٿي لڳي. بس، ساڻو ٿي ناريل جي وڻ هيٺان ويهي رهيو آهيان.“
اجنبي شخص ڌني کان پڇيو، ”مرڻ چاهين ٿو؟“
”ها.“
”ته پو ڪوچ ڪرڻ جون ڳالهيون ڇو پيو ڪرين؟“
”ان ڪري جو خودڪش ڪرڻ گناهه آهي.“
”ته پوءِ ڪوچ ڪرڻ ڇاهي؟“
”خودڪشيءَ جو جنرڪ نالو آهي. ان نالي تي ڪنهن کي به اعتراض نه ٿيندو آهي.“
”مطلب ته تون مرڻ چاهين ٿو!“
”ها، مان مرڻ چاهيان ٿو.“ ڌني ان شخص کان پڇيو ”پر تون ڪير آهين اي اجنبي شخص؟“
”مان ملڪ الموت جو ايجنٽ آهيان.“
”ڇا تون ٽرڪ ڊرائيور آهين؟“
”نه.“
”ته ڇا، تون ڪنهن اسپتال جو ڊاڪٽر يا سرجن آهين؟“
”نه.“
”سپر هاءِ وي آهين؟“
”نه.“
”ته پوءِ تون ڪيئن ملڪ الموت جو ايجنٽ آهين؟“ ڌني اجنبيءَ کان پڇيو، ”ڇا تو وٽ ايجنسيءَ جو سرٽيفڪيٽ آهي؟“
ملڪ الموت جي ايجنٽ وراڻيو، ”تنهنجو مطلب مرڻ سان آهي يا منهنجي انٽرويو سان؟“
ڌني وراڻيو، ”مرڻ سان.“
ملڪ الموت جي ايجنٽ چيو، ”اهو ڪم منهنجو آهي.“
”ته پوءِ مون کي ماري ڇڏ.“
”مرڻ ايتري قدر سولو ته نه آهي ان لاءِ ڪاغذي ڪارروائيءَ جي ضرورت رهندي آهي.“
”ڪهڙي قسم جي ڪاغذي تياري!“
”ڪنهن جي چٺي چپاٽي آندي اٿئي؟“
”مون تنهنجو مطلب نه سمجهيو ايجنٽ صاحب.“
”منهنجو مطلب آهي، سفارش آندي اٿئي؟“
”ڇا جي؟“
”مرڻ جي.“
”نه.“
”مون کي افسوس آهي ته مان توکي ماري نه سگهندس.“
ڌنو ڏاڍو پريشان ٿيو، ملڪ الموت جي ايجنٽ کي ايلاز ڪندي چيائين، ”مون کي ماري ڇڏ سائين.“
ملڪ الموت جي ايجنٽ وراڻيو، ”سفارش کان سواءِ تنهنجو ڪم نه ٿيندو.“
ڌني چيو، ”پر مان ته مرڻ چاهيان ٿو!“
ملڪ الموت جي ايجنٽ وراڻيو، ”پيارا، مرڻ لاءِ به ڪنهنجي نه ڪنهنجي سفارش آڻڻي پوندءِ. پوءِ مري سگهندين!“